Prelude to Hospice: Florence Wald, Dying People, and Their Families

آسایشگاه ها نقش مهمی در تغییر عقاید درباره مرگ و مردن داشته اند. با در نظر گرفتن مرگ به عنوان یک رویداد طبیعی، آسایشگاه ها به دنبال این هستند که افرادی را که به مرگ و میر نزدیک می شوند قادر سازند تا تا حد امکان کامل و بدون درد زندگی کنند. امیلی کی آبل، مورخ پزشکی برنده جایزه، بینشی درباره چندین موضوع مهم پیرامون رشد مراقبت از آسایشگاه ارائه می دهد. Prelude to Hospice با استفاده از مجموعه ای منحصر به فرد از سوابق، درک ما را از تاریخچه آسایشگاه های ایالات متحده گسترش می دهد. این سوابق که عمدتا توسط فلورانس والد، بنیانگذار اولین آسایشگاه ایالات متحده گردآوری شده است، شرح مفصلی از تجربیات او از مطالعه و مراقبت از افراد در حال مرگ و خانواده های آنها در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 ارائه می کند. اگرچه والد هرگز گزارشی از یافته های خود منتشر نکرد، اما اغلب مطالب خود را به صورت غیر رسمی ارائه می کرد. مانند بسیاری دیگر که به دنبال تأسیس مؤسسات جدید هستند، او معتقد بود که تنها با نشان دادن اینکه امکاناتش از هر لحاظ نسبت به آنچه در حال حاضر وجود دارد برتری دارد، می‌تواند حمایت کسب کند. در نتیجه، او انتظارات زیادی در مورد آنچه که یک آسایشگاه می تواند انجام دهد ایجاد کرد. سوابق والد ما را قادر می سازد تا پیچیدگی های کار مراقبت از افراد در حال مرگ را ببینیم.

Hospices have played a critical role in transforming ideas about death and dying. Viewing death as a natural event, hospices seek to enable people approaching mortality to live as fully and painlessly as possible. Award-winning medical historian Emily K. Abel provides insight into several important issues surrounding the growth of hospice care. Using a unique set of records, Prelude to Hospice expands our understanding of the history of U.S. hospices. Compiled largely by Florence Wald, the founder of the first U.S. hospice, the records provide a detailed account of her experiences studying and caring for dying people and their families in the late 1960s and early 1970s. Although Wald never published a report of her findings, she often presented her material informally. Like many others seeking to found new institutions, she believed she could garner support only by demonstrating that her facility would be superior in every respect to what currently existed. As a result, she generated inflated expectations about what a hospice could accomplish. Wald’s records enable us to glimpse the complexities of the work of tending to dying people.