Prelude to Galileo: Essays on Medieval and Sixteenth-Century Sources of Galileo’s Thought

آیا این درست است که مطالعات گالیله‌ای بی‌پایان و بدون نتیجه باشد، که هر مترجمی گالیله خود را بیابد؟ به نظر می رسد ویلیام والاس درک تاریخی دارد که باید توسط هر کارگر دیگری مطابقت داده شود: او مستقیماً به دوره اولیه شکل گیری فکری گالیله یعنی قرن شانزدهم می نگرد. در این مجلد، والاس همراه با ترجمه مشروح پر زرق و برق خود از یادداشت‌های اولیه گالیله: پرسش‌های فیزیکی (انتشارات دانشگاه نوتردام، 1977)، به منابع «رئالیستی» اشاره می‌کند که عمدتاً توسط خود نویسنده در گذشته کشف شده است. دو دهه. مناقشات صریح به وجود می آید، زیرا موضوعات جدی هستند: اسم گرایی و واقع گرایی، دو رقیب اولیه برای بنیان دانش، رقابت در تولد علم مدرن، OI بهتر است در تلاش های امروزی ما برای درک آن تولد مبارزه کنند. به همین دلیل، تداوم و ناپیوستگی، تا این حد در تقابل با یکدیگر، در نوشته های تفسیری از آن زمان آثار برجسته دوهم در سال های نخست این قرن، و مطالعات بعدی آنالیز مایر، الکساندر کویر و ای. تاریخ نگار و همچنین فیلسوف، WaUace به طور انتقادی از تداوم توسعه علمی بدون کنار گذاشتن دستاورد تحول آفرین انقلابی زحمات گالیله حمایت کرده است. آن تداوم کیفیت معاصر و توسعه ای خود را داشت. و ما توجه می کنیم که مطالعات پیش درآمد ویلیام والاس مکمل موریس A.

Can it be true that Galilean studies will be without end, without conclusion, that each interpreter will find his own Galileo? William A. Wallace seems to have a historical grasp which will have to be matched by any further workers: he sees directly into Galileo's primary epoch of intellectual formation, the sixteenth century. In this volume, Wallace provides the companion to his splendid annotated translation of Galileo 's Early Notebooks: The Physical Questions (University of Notre Dame Press, 1977), pointing to the 'realist' sources, mainly unearthed by the author himself during the past two decades. Explicit controversy arises, for the issues are serious: nominalism and realism, two early rivals for the foundation of knowledge, contend at the birth of modem science, OI better yet, contend in our modem efforts to understand that birth. Related to this, continuity and discontinuity, so opposed to each other, are interwoven in the interpretive writings ever since those striking works of Duhem in the first years of this century, and the later studies of Annaliese Maier, Alexandre Koyre and E. A. Moody. Historio­ grapher as well as philosopher, WaUace has critically supported the continuity of scientific development without abandoning the revolutionary transforma­ tive achievement of Galileo's labors. That continuity had its contemporary as well as developmental quality; and we note that William Wallace's Prelude studies are complementary to Maurice A.