Predictably Rational?: In Search of Defenses for Rational Behavior in Economics

اقتصاددانان جریان اصلی در همه جا «اشتیاق غیرمنطقی برای عقلانیت بی‌علاقه» از خود نشان می‌دهند. با این دیدگاه که دیدگاه اقتصاددانان از انسان خردمند به سادگی اشتباه است. در واقع، تالر و دیگر اقتصاددانان رفتاری و روان‌شناسی راه‌های مختلفی را ثبت کرده‌اند که در آن افراد دنیای واقعی از بازیگر ایده‌آل اقتصادی اقتصاددانان جریان اصلی، یعنی homo Economicus کاملاً منطقی فاصله دارند. دانیل آریلی، اقتصاددان رفتاری، به این نتیجه رسیده است که افراد دنیای واقعی نه تنها مجموعه‌ای از ضعف‌ها و سوگیری‌های تصمیم‌گیری را نشان می‌دهند، بلکه «به‌طور قابل پیش‌بینی غیرمنطقی» هستند، موضعی که اکنون بسیاری از اقتصاددانان رفتاری، روان‌شناسان، جامعه‌شناسان و زیست‌شناسان تکاملی مشترک هستند. که دفاع از پیش فرض عقلانیت اصلی اقتصاد مدرن می طلبد.

به طور قابل پیش بینی منطقی؟ در جستجوی دفاع از رفتار منطقی در اقتصاد، ریچارد مک‌کنزی، استاد اقتصاد و مدیریت در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، این چالش را برای دفاع از فرضیه اصلی اقتصاد جریان اصلی، اما به روش‌های غیرمنتظره انجام می‌دهد. او ابتدا خوانندگان را از طریق مروری بر تاریخ فکری پیش‌فرض انگیزشی اقتصاد از آدام اسمیت گرفته تا آلفرد مارشال تا فرانک نایت، لودویگ فون میزس و فردریش هایک به میلتون فریدمن، جورج استیگلر و گری بکر می‌برد. پروفسور مک کنزی در تاریخ فکری این رشته انتقادات فراوانی از پیش‌فرض عقلانیت می‌یابد. او همچنین ادبیات مربوطه را در زیست‌شناسی تکاملی و زیست‌شناسی عصبی و اقتصاد نو بررسی می‌کند، که انتقادات رفتارگرایان را مبنی بر اینکه «عقلانیت کامل» قابل دفاع نیست، تقویت می‌کند.

با این وجود، علیرغم شواهد و استدلال‌ها، پروفسور مکنزی از استفاده مستمر از پیش‌فرض عقلانیت بر دلایل غیرشهودی دفاع می‌کند، که مهم‌ترین آنها این است که «غیرمنطقی‌های» نشان‌داده‌شده در تصمیم‌گیری‌های انسانی باعث می‌شود. استفاده از پیش‌فرض عقلانیت کامل در اقتصاد قانع‌کننده‌تر است. اقتصاددانان خود برگرفته از جمعیت انسانی هستند. آنها باید در درون قوای ذهنی محدود و مستعد اشتباه خود عمل کنند. پیش‌فرض عقلانیت وسیله‌ای است که اقتصاددانان می‌توانند از طریق آن به بینش‌هایی درباره تعاملات پیچیده انسانی دست یابند که اگر تصور کنند مردم منطقی‌تر از آن چیزی نیستند که اقتصاددانان می‌دانند، ممکن است از آنها دور نباشد. علاوه بر این، پیش‌فرض عقلانیت کامل اقتصاددانان نه تنها وسیله‌ای برای استنتاج فرضیه‌های قابل آزمون است، بلکه معیاری است که اقتصاددانان و دانش‌آموزان آن‌ها می‌توانند از طریق آن اکتشافی‌هایی استخراج کنند که می‌تواند منجر به بهبود تصمیم‌گیری شود (یا تصمیم‌گیری بهتر از آنچه ممکن است). از مردم دنیای واقعی بدون آموزش "روش اقتصادی" انتظار می رود). پروفسور مک کنزی نتیجه‌گیری می‌کند که با اقتصاد استاندارد و جریان اصلی در تضاد است، که مهم‌ترین آن این است که بازارها بیشتر از آنچه اقتصاد خرد متعارف فرض می‌کند برای بهبود کارایی اقتصادی انجام می‌دهند. بازارها نه تنها منابع شناخته شده کارآمد را بین خواسته های شناخته شده تخصیص می دهند. آنها همچنین مکانیسم‌های بازخوردی را ارائه می‌کنند که مغز انسان برای عملکرد مؤثرتر به آن نیاز دارد و تصمیم‌گیری را بهبود می‌بخشد، همچنین خواسته‌های مردم و درک منابع را افزایش می‌دهد. بازارها می توانند مردم را منطقی تر از آنچه که ممکن است تمایل داشته باشند، تبدیل کنند.

ریچارد مک‌کنزی، استاد والتر بی. گرکن در سازمان و جامعه در دانشکده تجارت پل مراژ در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین است. دو کتاب اخیر او که به طور گسترده در مجلات دانشگاهی و انتشارات مخاطبان عمومی منتشر شده است عبارتند از: در دفاع از انحصار: چگونه قدرت بازار تولید خلاقانه را تقویت می کند (انتشارات دانشگاه میشیگان، 2008) و چرا پاپ کورن در سینما هزینه زیادی دارد و معماهای قیمت گذاری دیگر ( Springer, 2008) (www.merage.uci.edu/~mckenzie)

Mainstream economists everywhere exhibit an "irrational passion for dispassionate rationality." Behavioral economists, and long-time critic of mainstream economics suggests that people in mainstrean economic models "can think like Albert Einstein, store as much memory as IBM’s Big Blue, and exercise the will power of Mahatma Gandhi," with a view that economists’ view of homo sapiens is simply wrongheaded. Indeed, Thaler and other behavioral economists and psychology have documented a variety of ways in which real-world people fall far short of mainstream economists' idealized economic actor, perfectly rational homo economicus. Behavioral economist Daniel Ariely has concluded that real-world people not only exhibit an array of decision-making frailties and biases, they are "predictably irrational," a position now shared by so many behavioral economists, psychologists, sociologists, and evolutionary biologists that a defense of the core rationality premise of modedrn economics is demanded.

In Predictably Rational? In Search of Defenses of Rational Behavior in Economics, Richard McKenzie, a professor of economics and management at the University of California, Irvine, takes up the challenge to defend mainstream economics’ core premise, but in unexpected ways. He first takes readers through a review of the intellectual history of the motivational premise undergirding economics from Adam Smith through to Alfred Marshall to Frank Knight, Ludwig von Mises, and Friedrich Hayek to Milton Friedman, George Stigler, and Gary becker. Professor McKenzie finds ample criticisms of the rationality premise within the intellectual history of the discipline. He also surveys the relevant literature in evolutionary biology and neurobiology and neujroeconomics, which fortifies the behavioralists’ criticisms that "perfect rationality" is not tenable.

Nonetheless, in spite of the evidence and arguments, Professor Mckenzie mounts defenses of continued use of the rationality premise on counterintuitive grounds, not the least of which is that the demonstrated "irrationalities" in human decision makes all the more compelling the use of the perfect rationality premise in economics. Economists are themselves drawm from the human population. They must operate within their own limited and mistake-prone mental faculities. The premise of rationality is one means by which economists can gain insights about complex human interactions that might not exscape them if they assume people were not more rational than economists know them to be. In addition, economists’ perfect rationality premise is not only a means for deriving testable hypotheses, it is also a standard by which economists, and their students, can derive heuristics that can lead to improved decision making (or decision making that is better than might be expected of real-world people without instruction in the "economic way of thinking"). Professor McKenzie draws conclusions that are at odds with standard, mainstream economics, not the least of which is that markets do more to improve economic efficiency than conventional microeconomics supposes. Markets not only allocate efficiently known resources among known wants. They also provide feedback mechanisms that the human brain needs to operate more efficiently and that improve decision making, as well as hone people’s wants and appreciation of resources. Markets can make people more rational than they may be inclined to be.

Richard McKenzie is the Walter B. Gerken Professor of Enterprise and Society in the Paul Merage School of Business at the University of California, Irvine. Widely published in academic journals and general audience publications, his two most recent books are In Defense of Monopoly: How Market Power Fosters Creative Production (University of Michigan Press, 2008) and Why Popcorn Costs so Much at the Movies, And Other Pricing Puzzles (Springer, 2008) (www.merage.uci.edu/~mckenzie)