Precarity and Loss: On Certain and Uncertain Properties of Life and Work

این کتاب به وابستگی‌های متقابل اجتماعی و سیاسی زندگی و کار اختصاص دارد، وابستگی‌هایی که در آن ایده‌های از دست دادن و محرومیت، مشوق‌های بنیان‌گذار بی‌ثباتی موقعیت و موقعیت سوژه انسانی هستند. از دست دادن دارایی در معنای اقتصادی، همراه با از دست دادن دارایی ها در اصطلاح معرفت شناختی، از طریق جدا شدن از آنچه جودیت باتلر آن را «سازماندهی و حمایت از نیازهای بدنی» می نامد، به معیاری مهم برای عدم اطمینان تبدیل شده است. این کتاب پیشنهادی از خوانش چند رشته‌ای از ریشه‌ها و ساختارهای «اضطراب از دست دادن» را به‌عنوان یک ویژگی تشکیل‌دهنده آنچه که می‌توان «اقتصادسازی» (یا به تعبیر ژان پیر دوپوی، «اقتصادسازی») از وضعیت انسانی نامید، از طریق گفتمان‌های مختلف ارائه می‌کند. اعمالی که ضرر را با کمبود گره می‌زند و به این ترتیب عدم قطعیت داشتن ویژگی‌های خاص را به حوزه‌ای از اضطراب‌های نیمه هستی‌شناختی کنترل‌شده سیاسی تبدیل می‌کند. این کتاب همچنین فقدان را از نظر عدم جهت گیری توپوگرافی و ایده بی مکان می خواند.

The book is devoted to social and political interdependencies of life and work, the interdependencies in which the ideas of loss and deprivation are the founding incentives of the precariousness of the position and the status of the human subject. Loss of property in the economic sense, along with the loss of properties in epistemological terms have become a crucial measure of precarity through its dissociation from what Judith Butler calls “the organization and protection of bodily needs.” The book offers a proposition of multidisciplinary reading of origins and constructions of “anxiety of loss” as a constitutive trait of what may be called the “economization” (or, after Jean-Pierre Dupuy, “economystifacion”) of human condition through various discursive practices tying loss with lack, and in this way making the uncertainty of possessing certain properties into a sphere of politically controlled semi-ontological anxieties. The book also reads loss in terms of topographical disorientation and the idea of placelessness.