Praxeologie des Coaching

این کتاب مقالاتی در مورد تمرین مربیگری ارائه می‌کند. از نظر یک عمل شناسی، یک چارچوب مفهومی برای رویکردهای تشخیصی مختلف و اقدامات روش شناختی مختلف ترسیم شده است. در بخش اول، سنگ بنای عمل شناسی مربیگری ارائه شده است. نتیجه نهایی این است: کوچینگ نباید بر اساس یک روش واحد، بلکه بر اساس انواع مفاهیم تشخیصی و روش باشد، که با این حال، باید در "رویکردهای یکپارچه سازی" از نظر مفهومی ادغام شوند. بعد از این مقاله های برنامه ای، بخش دوم شامل تعدادی مفاهیم تشخیصی به عنوان مبنایی برای کاربرد روش ها در کوچینگ است. بخش سوم شامل مقالاتی از نویسندگانی است که کار خود را بر اساس رویه های خاص، عمدتاً در زمینه روان درمانی، قرار می دهند. مقاله‌های بخش آخر در مورد مربیگری از محیط‌هایی که در آن‌ها این شکل از کار هنوز تازگی دارد، گزارش می‌دهند، مانند مربیگری در روزنامه‌نگاری، در دانشگاه یا شرکت‌های حقوقی.

Dieses Buch präsentiert Aufsätze zur Coaching-Praxis. Im Sinne einer Praxeologie wird ein konzeptioneller Rahmen für unterschiedliche diagnostische Ansätze und unterschiedliche methodische Maßnahmen umrissen. Im ersten Teil werden zunächst Eckpfeiler für eine Praxeologie des Coaching dargestellt. Das Fazit lautet: Coaching sollte sich nicht auf einen einzigen Methodenansatz gründen, sondern auf eine Vielzahl von Diagnose- und Methodenkonzepten, die allerdings zu konzeptionell fundierten „Integrationsansätzen“ zu verschmelzen sind. Nach diesen programmatischen Aufsätzen finden sich im zweiten Teil etliche Diagnosekonzepte als Basis für die Methodenanwendung im Coaching. Der dritte Teil enthält Beiträge von Autoren, die ihrer Arbeit spezifische Verfahren, meistens aus dem Bereich der Psychotherapie, unterlegen. In den Beiträgen des letzten Abschnitts wird von Coaching aus Milieus berichtet, in denen diese Arbeitsform noch ein Novum darstellt, wie z.B. Coaching im Journalismus, in der Hochschule oder in Anwaltskanzleien.