Pragmatist Politics: Making the Case for Liberal Democracy

در عصر بدبینی کنونی ما، جان مک گوان پیشنهاد می کند که زمان مناسبی است تا نگاهی تازه به عمل گرایی، فلسفه دموکراسی آمریکایی بیندازیم. همانطور که مک گوان نشان می دهد، عمل گرایی می تواند جایگزین الهام بخش برای ناامیدی باشد که به نظر می رسد بر سیاست معاصر آمریکا مسلط است. سیاست عملگرا پرشور و قانع کننده است، هم صمیمانه و هم با چشم روشن. این دیدگاه گسترده ای از آنچه ایالات متحده می تواند باشد و باید باشد ارائه می دهد.

از جان دیویی و ویلیام جیمز، مک گوان تاریخچه دموکراسی را به عنوان یک شیوه زندگی مشتق می کند که با اخلاقیات متمایز و بر اساس آن مشخص می شود. درک سیاست به عنوان عاملیت جمعی مؤثر. این آرمان دموکراتیک با لیبرالیسمی پیوند خورده است که بر گسترش مزایای دموکراسی و رفاه مادی به همه تمرکز دارد. فراتر از پرونده فکری لیبرال دموکراسی، مک گوان به این می‌پردازد که چگونه جیمز، به‌ویژه، با روش‌هایی که جذابیت‌های عاطفی اغلب بر متقاعدسازی از طریق استدلال غلبه می‌کند، هماهنگ شده بود، و او کار کنت برک را، در میان دیگران، بررسی می‌کند تا پیوند بین لیبرال دموکراسی و را بررسی کند. نمایی کمیک از زندگی انسان مک گوان خاطرنشان می کند که کمدی امکان در نظر گرفتن مضامین عشق، بخشش و سخاوت را فراهم می کند که به ندرت در روایت های فلسفی از سیاست به چشم می خورد.

در آثار مک گوان، ترکیب پراگماتیسم و ​​کمدی ما را به موقعیت گسترده ای می برد. کاوش گسترده در مورد اینکه اگر واقعاً منعکس کننده ارزش های آمریکایی باشد، سیاست آمریکا - و در نتیجه زندگی آمریکایی - چگونه می تواند باشد.

In our current age of cynicism, John McGowan suggests that the time is right to take a fresh look at pragmatism, the philosophy of American democracy. As McGowan shows, pragmatism can be an inspiring alternative to the despair that seems to dominate contemporary American politics. Pragmatist Politics is passionate and convincing, both heartfelt and clear-eyed. It offers an expansive vision of what the United States could be and should be.

From John Dewey and William James, McGowan derives a history of democracy as a way of life, characterized by a distinctive ethos and based on an understanding of politics as potentially effective collective agency. That democratic ideal is wedded to a liberalism that focuses on extending the benefits of democracy and of material prosperity to all. Beyond the intellectual case for liberal democracy, McGowan turns to how James, especially, was attuned to the ways that emotional appeals often trump persuasion through arguments, and he examines the work of Kenneth Burke, among others, to investigate the link between liberal democracy and a comic view of human life. Comedy, McGowan notes, allows consideration of themes of love, forgiveness, and generosity that figure far too infrequently in philosophical accounts of politics.

In McGowan’s work, the combination of pragmatism and comedy takes us on a wide-ranging exploration of what American politics—and by extension American life—could actually be like if it truly reflected American values.