Powers of Time: Versions of Bergson

چگونه است که وقتی به زمان فکر می کنیم، به سختی به نقش تأثیرگذاری در دسترسی ما به زمان فکر می کنیم: حس انتظار، حسرت، سوگواری، مالیخولیا؟ در قدرت‌های زمان، دیوید لاپوژاد به دو موضوع اصلی که پیوسته در سراسر نوشته‌های فیلسوف فرانسوی هانری برگسون به هم نزدیک می‌شوند، بازمی‌گردد: دوره (مدت) و شهود. اگر مدت زمان مترادف با حافظه است، چگونه می‌توانیم به یک حس واقعی از آینده فکر کنیم؟ آیا این بدان معناست که آزادی چیزی بیش از تلافی گذشته ما نیست؟

لاپوژاد نسخه های متعددی از برگسون را برملا می کند: فیلسوف همدردی، فیلسوف مالیخولیایی، برگسون دیدگاه گرا، برگسون معنویت گرا. برگسون‌های چندگانه لاپوژاد که ما را فراتر از مفاهیم ساده‌ای انسان‌وارانه از زمانمندی و شهود هدایت می‌کنند، ما را راهنمایی می‌کنند تا با زمان، حافظه و مدت زمان ارتباط برقرار کنیم که ما را در تماس مستقیم با جریان‌ها و حرکات غیرانسانی جهان قرار می‌دهد.

How is it that when we think of time, we hardly think of the role affect plays in granting us access to time: the sense of waiting, regret, mourning, melancholy? In Powers of Time, David Lapoujade returns to two central themes that continuously converge throughout the writings of the French philosopher Henri Bergson: durée (duration) and intuition. If duration is synonymous with memory, how are we then capable of thinking an authentic sense of the future? Does this mean that freedom is nothing more than a reprisal of our past?

Lapoujade uncovers multiple versions of Bergson: a philosopher of sympathy, a melancholic philosopher, a perspectivist Bergson, a spiritualist Bergson. Leading us beyond simplistic anthropomorphic conceptions of temporality and intuition, Lapoujade’s multiple Bergsons guide us to encounter a rapport with time, memory, and duration that places us in direct contact with the nonhuman flows and movements of the universe.