Power Hungry: Women of the Black Panther Party and Freedom Summer and Their Fight to Feed a Movement

دو زن گمنام که قدرتشان در استفاده از غذا به عنوان یک سلاح سیاسی در طول جنبش حقوق مدنی آنقدر زیاد بود که خشم ماموران دولتی را برانگیخت که علیه آنها کار می کردند

در اوایل سال 1969 کلئو سیلورز و چند نفر از اعضای حزب پلنگ سیاه در یک مرکز اجتماعی مملو از جعبه های غذای اهدایی برای پختن برای بچه های محله ملاقات کردند. تا پایان سال، پلنگ‌های سیاه در تمام برنامه‌های صبحانه‌شان روزانه به کودکان بیشتری نسبت به ایالت کالیفرنیا در آن زمان غذا می‌دادند.
 
بیش از هزار مایل دورتر، آیلین کوئین این مدت را سپری کرده بود. دهه استفاده از رستورانش در مک‌کامب، می‌سی‌سی‌پی، برای میزبانی جلسات برنامه‌ریزی مخفی رهبران و سازمان‌های حقوق مدنی، غذا دادن به گرسنگان و تثبیت خود به عنوان یک رهبر جامعه که می‌توانست مردم را - از نظر فیزیکی و فلسفی - در یک وعده غذایی دور هم جمع کند.
 < br> این دو داستان زنانه که چند سال از هم جدا شده اند، داستان یکسانی را روایت می کنند: چگونه غذا توسط زنان به عنوان یک ابزار ایدئولوژیک قوی و ضروری در مناطق روستایی جنوب و شمال شهری برای ایجاد تغییرات اجتماعی و سیاسی پایدار استفاده می شود. رهبری این زنان در حال پختن و سرو غذا در یک فضای امن برای جوامع خود به قدری قدرتمند بود که اف بی آی به ابزارهای هماهنگ گسترده و اغلب غیرقانونی متوسل شد تا تلاش های این دو زن و کسانی که از تاکتیک های مشابه استفاده می کردند را متوقف کند. چشم بستن به بمباران کودکان صاحب رستوران، از بین بردن غذای کودکان فقیر، و اعلام برنامه صبحانه اجتماعی به عنوان یک تهدید بزرگ برای امنیت عمومی.

اما البته، هرگز چنین نشد. فقط در مورد غذا.

Two unsung women whose power using food as a political weapon during the civil rights movement was so great it brought the ire of government agents working against them

In early 1969 Cleo Silvers and a few Black Panther Party members met at a community center laden with boxes of donated food to cook for the neighborhood children. By the end of the year, the Black Panthers would be feeding more children daily in all of their breakfast programs than the state of California was at that time.
 
More than a thousand miles away, Aylene Quin had spent the decade using her restaurant in McComb, Mississippi, to host secret planning meetings of civil rights leaders and organizations, feed the hungry, and cement herself as a community leader who could bring people together—physically and philosophically—over a meal.
 
These two women’s tales, separated by a handful of years, tell the same story: how food was used by women as a potent and necessary ideological tool in both the rural south and urban north to create lasting social and political change. The leadership of these women cooking and serving food in a safe space for their communities was so powerful, the FBI resorted to coordinated extensive and often illegal means to stop the efforts of these two women, and those using similar tactics, under COINTELPRO--turning a blind eye to the firebombing of the children of a restaurant owner, destroying food intended for poor kids, and declaring a community breakfast program a major threat to public safety.

But of course, it was never just about the food.