Poststructuralism, Philosophy, Pedagogy

ساخت این کتاب مدت زیادی بوده است. در قالب اصلی خود، اما با چند فصل متفاوت، و با ناشر آن زمان، تأسیس شد (همانطور که مجلدات دیگر مجموعه برنامه ریزی شده بود). در مرحله چاپ، زمانی که آشکارا فکر می‌کردیم که در حال انجام است، ناگهان کنسرو شد. کاملاً پریشان، آن را برای یک سال یا بیشتر در کشوی میز بستم. اما سپس جوی کارپ از ناشران آکادمیک Kluwer به آن ابراز علاقه کرد و ما دوباره وارد تجارت شدیم. بسیاری از دست اندرکاران جلد اصلی با آن ماندند، اما به دلایل مختلف توسط خودم به تأخیر افتادم (اما تقدیم را ببینید). من چند سالی بود که درباره میشل فوکو می نوشتم، اما نگران سوء استفاده از ایده ها و آثار او در ادبیات آموزشی بودم. من همچنین نگران سخن گفتن فزاینده بی‌اعتبار در ادبیات مفهوم پست مدرنیسم بودم. در واقع در یک کنفرانس آموزشی بزرگ در آمریکای شمالی به شخصی گوش دادم که پست مدرنیسم را در قالب «ویران، نابود، نابود کن» توضیح می‌داد. مانند میشل فوکو، من کاملاً مطمئن نیستم که پست مدرنیسم چیست، اما با پیروی از شرح مارک پوستر از پساساختارگرایی - به عنوان یک اصطلاح جمعی برای دستگیری تعدادی از متفکران فرانسوی - فکر کردم آنچه در آموزش و پرورش باید انجام دهیم این است که به کدام متفکران خاص بپردازیم. گفته بود، و درگیر بحث بیهوده در سطح انتزاعی در مورد «ایسم ها» نشوید. بنابراین کتاب شکل گرفت.

This book has been quite long in the making. In its original format, but with some different chapters, and with the then publisher, it foundered (as did other volumes in the planned series). At the in press stage, when we obviously thought it was going ahead, it was suddenly canned. Quite distraught I closed it away in a desk drawer for a year or so. But then Joy Carp of Kluwer Academic Publishers expressed an interest in it, and we were in business again. Most of the contributors to the original volume have stayed with it, only to be delayed by myself, for a variety of reasons (but see the dedication). I had been writing on Michel Foucault for a number of years but had become concerned about mis-appropriations of his ideas and works in educational literature. I was also concerned about the increasingly intemperate babble in that literature of the notion of postmodernism. Indeed at one major educational conference in North America I listened to a person expounding postmodernism in terms of ‘Destroy, Destroy, Destroy’. Like Michel Foucault I am not quite sure what postmodernism is, but following Mark Poster’s account of poststructuralism - as merely a collective term to catch a number of French thinkers – I thought that what we had to do in education was to look at what particular thinkers had said, and not become involved in vapid discussion at an abstract level on ‘-isms’. Thus the book was conceived.