Postmodern science fiction and temporal imagination

آیا ما در عصر فرازمانی زندگی می کنیم؟ آیا تاریخ به پایان رسیده است؟ این کتاب با برداشت گسترده از روایت پست مدرن به عنوان غیرزمانی و غیرتاریخی بحث می‌کند و ادعا می‌کند که پست مدرنیته با انفجار روایت‌های ناهمگون «شکل‌های زمانی» یا کرونوتوپ‌ها مشخص می‌شود.

خطی بودن زمانی توسط فیزیک کوانتومی به چالش کشیده شده است که دلالت بر همزمانی زمانی دارد. توسط نظریه تکاملی که خطوط زمانی متعدد را ترسیم می کند. و توسط هزاره گرایی مذهبی و سیاسی که از یک پایان آخرالزمانی از زمان و مکان حمایت می کند. در حالی که علم، دین و سیاست شکل‌های روایی جدیدی برای درک موقتی ایجاد کرده‌اند، تجسم‌های ادبی را می‌توان در دنیای علمی تخیلی یافت.

این کتاب با درگیر کردن کنوانسیون‌های علمی-تخیلی کلاسیک، مانند سفر در زمان، تاریخ جایگزین و پایان جهان، و با قرار دادن این کنوانسیون‌ها در بافت فرهنگی خود، دیدگاهی جدید و تازه در روایت شناسی و اهمیت فرهنگی زمان.

Are we living in a post-temporal age? Has history come to an end? This book argues against the widespread perception of postmodern narrativity as atemporal and ahistorical, claiming that postmodernity is characterized by an explosion of heterogeneous narrative "timeshapes" or chronotopes.

Chronological linearity is being challenged by quantum physics that implies temporal simultaneity; by evolutionary theory that charts multiple time-lines; and by religious and political millenarianism that espouses an apocalyptic finitude of both time and space. While science, religion, and politics have generated new narrative forms of apprehending temporality, literary incarnations can be found in the worlds of science fiction.

By engaging classic science-fictional conventions, such as time travel, alternative history, and the end of the world, and by situating these conventions in their cultural context, this book offers a new and fresh perspective on the narratology and cultural significance of time.