Posthuman Folklore

آیا میمون می تواند سلفی داشته باشد؟ آیا یک شامپانزه می تواند از habeas corpus برای شکایت آزادی استفاده کند؟ آیا اندرویدها می توانند شهروند باشند؟ به طور فزاینده‌ای، چنین سؤالات دشواری از قلمرو داستان‌های علمی تخیلی به حوزه زندگی روزمره منتقل شده‌اند، و دانشمندان و افراد عادی به طور یکسان در تلاش برای یافتن راه‌هایی برای درک مفاهیم جدید شخصیت هستند.

فولکلور پساانسان اولین اثر در نوع خود است: هم مروری بر پسانسان گرایی که در مطالعات فولکلور به کار می رود و هم بررسی «پسانسان گرایی های بومی» - روش هایی که مردم به طور فزاینده ای پساانسان را اجرا می کنند. پساانسان گرایی مستلزم بررسی دقیق منظور از اصطلاح «انسان» و بازنگری در این، اساسی ترین مقوله هستی شناختی ماست. انسان دقیقاً چیست؟ من دقیقاً چه هستم؟

دو رشته اصلی پساانسان گرایی وجود دارد: اولی که به شیب لغزنده فزاینده بین «انسان» و «حیوان» می پردازد، و دومی به هوش مصنوعی و کیفیت رو به رشد سایبورگ می پردازد. از فرهنگ انسانی این اثر به هر دو این موضوعات می پردازد و به دنبال درک نقش های فرهنگی این مفهوم در حال تغییر «انسان» با تمرکز بر روی عملکردهای زندگی روزمره است.

از تشییع جنازه برای AIBO ها، خزدارها، تا داستان های ارواح. الکسا گفته است، مردم به طور فزاینده‌ای در حال درگیر شدن با انسان‌های پساانسان در بی‌شمار شیوه‌های روزمره هستند و زمینه را برای بازنگری کلی درباره انسانیت ما فراهم می‌کنند. در فولکلور پساانسان، نویسنده توک تامپسون هم فلسفه‌های پشت این تغییرات و هم راه‌هایی را که مردم به‌طور فزاینده‌ای چنین ایده‌هایی را برای درک بهتر تجربه پساانسانی زندگی معاصر اجرا می‌کنند، بررسی می‌کند.

Can a monkey own a selfie? Can a chimp use habeas corpus to sue for freedom? Can androids be citizens? Increasingly, such difficult questions have moved from the realm of science fiction into the realm of everyday life, and scholars and laypeople alike are struggling to find ways to grasp new notions of personhood.

Posthuman Folklore is the first work of its kind: both an overview of posthumanism as it applies to folklore studies and an investigation of “vernacular posthumanisms”―the ways in which people are increasingly performing the posthuman. Posthumanism calls for a close investigation of what is meant by the term “human” and a rethinking of this, our most basic ontological category. What, exactly, is human? What, exactly, am I?

There are two main threads of posthumanism: the first dealing with the increasingly slippery slope between “human” and “animal,” and the second dealing with artificial intelligences and the growing cyborg quality of human culture. This work deals with both these threads, seeking to understand the cultural roles of this shifting notion of “human” by centering its investigation into the performances of everyday life.

From funerals for AIBOs, to furries, to ghost stories told by Alexa, people are increasingly engaging with the posthuman in myriad everyday practices, setting the stage for a wholesale rethinking of our humanity. In Posthuman Folklore, author Tok Thompson traces both the philosophies behind these shifts, and the ways in which people increasingly are enacting such ideas to better understand the posthuman experience of contemporary life.