دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Ashis Sengupta
سری: Methuen Drama Engage
ISBN (شابک) : 1350154083, 9781350154087
ناشر: Bloomsbury Academic
سال نشر: 2022
تعداد صفحات: 216
[217]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Postdramatic Theatre and India: Theatre-Making Since the 1990s به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتر پسادراماتیک و هند: ساخت تئاتر از دهه 1990 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب نظریه پسادراماتیک هانس-تیس لمان را بازبینی می
کند و با قرار دادن اجرای معاصر هند در درون آن، در بحث جاری در
مورد پارادایم تئاتر شرکت می کند. هیچ یک از تئاترسازان هندی
مورد مطالعه آثار خود را مستقیماً بر اساس مدل اروپایی-آمریکایی
تئاتر پسادراماتیک ساختهاند، اما بسیاری از واژگان و دستگاه آن
به روشهای نوآورانه و فراملی استفاده کردهاند. هدف اصلی آنها
تقویت زبان تئاتر شهری هندی بود که در زیر سنگر رئالیسم به ارث
رسیده از رویه صحنه استعماری یا دستوری تحت استعمار زدایی جنبش
«تئاتر ریشه ها» پس از استقلال کهنه شده بود. تولیدات آنها که
از مجموعهای از زمینههای تاریخی و فرهنگی مختلف بیرون
آمدهاند، در نهایت چارچوب پسادراماتیک را با گرده افشانی
متقابل آن با اشکال عملکرد منطقهای گسترش داده و متنوع
کردهاند.
تئاتر در هند امروزی شامل اجرای ابداع شده، داستان سرایی در
قالبها، تکنوازی تئاتر، اجرای چند رسانهای، اینستالیشنهای
تئاتر، تئاتر صحنهنگاری، تئاتر بهعنوان رویداد، تئاتر واقعیت
و غیره است.
این کتاب تئوری، زمینه و پراکسیس را متعادل میکند و حوزه جدیدی
از پژوهش را در تئاتر هند ایجاد میکند. شفاف سازی تئاترسازان
هندی در مورد شیوه های خود در مقابل تئاترهای اروپا و ایالات
متحده، در سراسر جهان پراکنده است.
This book revisits Hans-Thies Lehmann's theory of the
postdramatic and participates in the ongoing debate on the
theatre paradigm by placing contemporary Indian performance
within it. None of the Indian theatre-makers under study
built their works directly on the Euro-American model of
postdramatic theatre, but many have used its vocabulary and
apparatus in innovative, transnational ways. Their principal
aim was to invigorate the language of Indian urban theatre,
which had turned stale under the stronghold of realism
inherited from colonial stage practice or prescriptive under
the decolonizing drive of the 'theatre of roots' movement
after independence. Emerging out of a set of different
historical and cultural contexts, their productions have
eventually expanded and diversified the postdramatic
framework by crosspollinating it with regional performance
forms.
Theatre in India today includes devised performance,
storytelling across forms, theatre solos, cross-media
performance, theatre installations, scenographic theatre,
theatre-as-event, reality theatre, and so on.
The book balances theory, context and praxis, developing a
new area of scholarship in Indian theatre. Interspersed
throughout are Indian theatre-makers' clarification of their
own practices vis-à-vis those in Europe and the US.
Cover Halftitle page Series page Title page Copyright page Epigraph Contents Illustrations Acknowledgements INTRODUCTION Hans-Thies Lehmann and Since: Debates in Postdramatic Theatre and Performance Lehmann and this book The passage towards postdramatic The dramatic–postdramatic ‘binary’ The poetics of presence Postdrama and politics The chapters 1 Theorizing and Contextualizing India’s Postdramatic Adaptation as contribution Predramatic and postdramatic India’s postdramatic Occasions and contexts I Autonomous women’s movement II Cold War, globalization, theatre practice III Mediatization of society and the use of technology in theatre IV Intercultural/inter-artistic engagements, training, influences V Theatre festivals, pedagogy, entrepreneurship Endnote 2 The Non-Dramatic Turn in Indian Theatre: Early Adaptations and Devised Plays Early adaptations The Job (1996/1997) Kitchen Katha (1999/2000) Early devised productions Aur Kitne Tukde (2001) 3 India’s Postdramatic I: ‘Telling Stories Across Forms’, Theatre and the New Political, Theatre of Scenography Between the arts: ‘telling stories across forms’ Dark Horse (2006) Theatre and the new political Island of Blood (2003) Theatre of scenography Peer Gynt (2010) 4 India’s Postdramatic II: Monologies and Theatre Solos Theatre solos/monologies Maya Krishna Rao Are You Home, Lady Macbeth? (2010) Heads are Meant for Walking Into (2005) Jyoti Dogra Black Hole (2019) 5 India’s Postdramatic III: Theatre-as-Event, Reality Theatre, Theatre Installations Theatre-as-event Reality theatre The Antigone Project (2003/2004) Theatre installations Some Stage Directions for Henrik Ibsen’s John Gabriel Borkman (2009) and Propositions: On Text and Space I (2010) Active Space (2012) 6 Activism in India’s Postdramatic Theatre Work in Progress: A Nationalism Project (2018) Dark Things (2018/2019) Conclusion Postdrama and Theatre-Making in India References Index