Post-War International Civil Aviation Policy and the Law of the Air

هواپیمایی کشوری به یک سرویس خدمات عمومی تبدیل شده است. SALVATORE TOMASINO I} اگرچه هوانوردی غیرنظامی از زمان تولدش در سال 1919 و حتی قبل از آن تاریخ از علاقه عمومی بی‌نظیر برخوردار بوده است، اما عوامل حاکم بر توسعه هوانوردی غیرنظامی به طور گسترده شناخته شده نیستند. این امر نه چندان در مورد توسعه فنی که به ملاحظات سیاسی و اقتصادی که در نهایت الگوی شبکه جهانی مسیرهای هوایی را تعیین می کنند، صدق می کند. در حالی که، قبل از جنگ جهانی دوم، هوانوردی غیرنظامی عمدتاً به عنوان ابزاری برای نفوذ سیاسی در نظر گرفته می شد، شاید هلند و K.L.M.2 آن به عنوان یک استثناء قابل توجه، از سال 1945، هوانوردی غیرنظامی بیشتر بر اساس شایستگی های خود مورد قضاوت قرار گرفت. این در درجه اول یک موضوع دولتی باقی مانده است. جنبه های سیاسی، استراتژیک، اقتصادی، مالی و اجتماعی هوانوردی غیرنظامی با هم حوزه ای را تشکیل می دهند که به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، موضوع یک شاخه کمابیش مستقل از سیاست خارجی را تشکیل می دهد که با این اصطلاح تعیین شده است. \"سیاست بین المللی هوانوردی غیرنظامی\". با وجود عوامل مسلط حیثیت ملی و بعداً ناسیونالیسم اقتصادی، دولت‌ها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم تعدادی تعهدات را در زمینه بین‌المللی بر عهده گرفته‌اند و از این طریق به هواپیمایی کشوری یک مبنای حقوقی بین‌المللی می‌دهند.

Civil Aviation has become a public utility service. SALVATORE TOMASINO I} Although civil aviation has enjoyed unflagging public interest since its birth in 1919, and even before that date, the factors governing the development of civil aviation are nevertheless not widely known. This applies not so much to technical development as to the political and economic considerations which ultimately determine the pattern of the worldwide network of air routes. Whereas, prior to World War II, civil aviation was regarded mainly as an instrument for political penetration, with perhaps the Netherlands and its K.L.M.2) as a striking exception, since 1945 civil aviation has come to be judged more on its own merits, though it has remained primarily a government matter. The political, strategic, economic, financial and social aspeCts of civil aviation together constitute a field which, particularly since World War II, has come to form the subject-matter of a more or less independent branch of foreign policy, designated 'by the term "international civil aviation policy". In spite of the dominating factors of national prestige and later of economic nationalism, States have nevertheless directly and indirectly taken upon themselves a number of obligations in the international field, thereby giving civil aviation an international legal basis.