Post-critical Perspectives on Higher Education: Reclaiming the Educational in the University

این کتاب به ابعاد اساسی آموزشی دانشگاه می‌پردازد که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، نه تنها با گفتمان‌ها و شیوه‌های رایج، بلکه با رویکردهای انتقادی استاندارد به آموزش عالی. هر فصل رویکرد متفاوتی برای بیان دیدگاه «پسا انتقادی» از دانشگاه دارد و بر بعد خاصی از جمله سخنرانی‌ها، آزادی آکادمیک و تجربه دانشجو تمرکز دارد.
نگرش «پسا انتقادی» رویکردی مثبت به شیوه‌های آموزشی سازنده دانشگاه ارائه می‌کند. «پسا» است، زیرا جنبشی در اندیشه است که پس از انتقادی می آید، که به تعبیر لاتور، در اشکال مدرن و پسامدرن آن، «بخار تمام شده» تلقی می شود. این تلاشی است برای بیان ابزارهای مفهومی و روش شناختی جدید که به ما در درک شرایط فعلی کمک می کند. ضد نقد نیست. اما این رویکرد مثبت به جای تلاش برای رد کردن شیوه‌های کنونی، دیدگاه‌هایی را ارائه می‌کند که نور جدیدی را بر آنچه ما به عنوان مربی انجام می‌دهیم، بر ماهیت شیوه‌های آموزشی ما، و ارزش درونی آنها می‌تاباند. بنابراین، تمرکز بر آموزشی، نه تنها در مورد اعمالی که اتفاقاً در فضای آموزشی دانشگاه اتفاق می‌افتد، اعمال می‌شود، بلکه برای آن دسته از اقداماتی که می‌توانیم ارزش آنها را از نظر آموزشی درک کنیم، نیز کاربرد دارد.

This book addresses essential educational dimensions of the university that are often overlooked, not only by prevailing discourses and practices but also by standard critical approaches to higher education. Each chapter takes a different approach to the articulation of a ‘post-critical’ view of the university, and focuses on a specific dimension, including lectures, academic freedom, and the student experience.
The ‘post-critical’ attitude offers an affirmative approach to the constitutive educational practices of the university. It is ‘post-’ because it is a movement in thought that comes after the critical, which, in its modern and postmodern forms is considered, in Latour’s terms, to have ‘run out of steam’. It is an attempt to articulate new conceptual and methodological tools that help us grasp our current conditions. It is not anti-critique; but rather than seeking to debunk current practices, this affirmative approach offers perspectives that shed new light on what we do as educators, on the essence of our educational practices, and on their immanent value. The focus on the educational, then, applies not only to practices that happen to take place in the educational space of the university, but also to those practices whose value we can understand in educational terms.