Post-Agreement Northern Irish Literature: Lost in a Liminal Space?

این کتاب ژانر جدیدی از «ادبیات پس از توافق» را نشان می‌دهد، متشکل از مجموعه‌ای از متون - داستان، شعر و نمایشنامه - از نویسندگان ایرلند شمالی که در دوران مشکلات بزرگ شده‌اند اما آثار خود را پس از «خوب» منتشر کرده‌اند. توافقنامه جمعه این کتاب در تلاشی برای مرزبندی پارامترهای ادبی-زیبایی‌شناختی این ژانر، بازنگری گزینشی نظریه‌های پسااستعماری درباره «محدودیت» را از طریق زیرمجموعه‌ای از مفاهیمی مانند «محدودیت منفی»، «تعلیق مرزی» و «دوام مرزی» پیشنهاد می‌کند. مداخلات مفهومی، همانطور که خوانش‌ها نشان می‌دهند، به بیان چگونگی نفی لفاظی گذشته فرقه‌ای و مبارزات نئولیبرالی تهاجمی آن به سوی آینده‌ای «مترقی» کمک می‌کند که اشکال جدیدی از خشونت را ایجاد می‌کند که مواضع سوژه‌ای به‌طور محدود به حالت تعلیق درمی‌آید.

This book uncovers a new genre of ‘post-Agreement literature’, consisting of a body of texts – fiction, poetry and drama – by Northern Irish writers who grew up during the Troubles but published their work in the aftermath of the Good Friday Agreement. In an attempt to demarcate the literary-aesthetic parameters of the genre, the book proposes a selective revision of postcolonial theories on ‘liminality’ through a subset of concepts such as ‘negative liminality’, ‘liminal suspension’ and ‘liminal permanence.’ These conceptual interventions, as the readings demonstrate, help articulate how the Agreement’s rhetorical negation of the sectarian past and its aggressive neoliberal campaign towards a ‘progressive’ future breed new forms of violence that produce liminally suspended subject positions.