Portugal and Africa

پرتغالی‌های اواخر قرون وسطی که وارد آفریقا شدند، استعمارگران به سبک رومی، تاجران طلا در مقیاس امپراتوری، فاتحان در سنت اسپانیایی بودند. اگرچه امپراتوری آنها برای زنده ماندن قرن ها از رقابت هلندی و انگلیسی تلاش کرد، اما در قرن بیستم با موج مهاجرت سفیدپوستان دوباره احیا شد. با این حال، شهرک نشینان درگیری های نژادی و همچنین مدرنیزه شدن اقتصادی را به ارمغان آوردند و مستعمرات پرتغال با خشونت هایی مشابه خشونت های الجزایر و آفریقای جنوبی مواجه شدند. سرانجام آزادی فرا رسید، اما مردم شهرهای قدیمی استعماری سخت به سنت‌های اکتسابی خود چسبیده بودند، غذاهای پرتغالی می‌خوردند، شعر پرتغالی می‌نوشتند و در دانشگاه‌های پرتغالی تحصیل می‌کردند.

The late-medieval Portuguese who arrived in Africa were colonizers in the roman style, gold merchants on an imperial scale, conquistadores in the Hispanic tradition. Although their empire struggled to survive centuries of Dutch and English competition, it revived in the twentieth century on a tide of white migration. Settlers, however, brought racial conflict as well as economic modernisation and the Portuguese colonies went through spasms of violence which resembled those of Algeria and South Africa. Liberation eventually came but the peoples of the old colonial cities clung tightly to their acquired traditions, eating Portuguese dishes, writing Portuguese poetry and studying in Portuguese universities.