مشخصات کتاب

Porti e approdi fluviali in Italia peninsulare: Dall'età romana all'anno mille

ویرایش:  
نویسندگان: Alessandro Luciano  
سری: Archaeopress Roman Archaeology 
ISBN (شابک) : 1789692202, 9781789692204 
ناشر: Archaeopress 
سال نشر: 2019 
تعداد صفحات: 104
[140] 
زبان: Italian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 30 Mb 

در صورت تبدیل فایل کتاب Porti e approdi fluviali in Italia peninsulare: Dall'età romana all'anno mille به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب بنادر و فرود رودخانه در شبه جزیره ایتالیا: از عصر روم تا سال هزار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب بنادر و فرود رودخانه در شبه جزیره ایتالیا: از عصر روم تا سال هزار

در عصر امپراتوری، بسیاری از بنادر در ایتالیا در opus coementicium ساخته شده بودند. مهمترین آنها در لاتیوم (به عنوان مثال Portus Romae، Antium و Centumcellae)، در زمینه فلگرین (portus Iulius، Misenum، Puteoli و Baiae) و در امتداد ساحل شمالی-آدریاتیک (Classis-Ravenna، Aquileia و Altino). ناوگان نظامی آگوستوس، به ویژه، در بنادر کلاسیس و میزنوم مستقر بودند.\r\n\r\nبیشتر بنادر رومی در دهانه رودخانه ها و/یا در نواحی تالاب قرار داشتند و توسط رودخانه ها یا کانال های مصنوعی به مناطق داخلی متصل می شدند. به همین دلیل، سازه های بندری (اسکله ها و انبارها) در فاصله ای از دریا قرار گرفتند، مانند رم (Emporium از Testaccio در امتداد تیبر)، در Pisa-San Rossore و در دره Po.\r\n\r\nدر اواخر دوران باستان، بسیاری از بنادر رومی به تدریج از کار افتادند در حالی که برخی دیگر تا قرن هفتم ادامه یافتند. اما در راونا، یک شهرک بندری جدید، معروف به Civitas Classis، در قرن پنجم، پس از ایجاد حومه Portus Romae بوجود آمد.\r\n\r\nدر اوایل قرون وسطی، سواحل شمالی-آدریاتیک در ارتباط با تجارت با قسطنطنیه اهمیت زیادی پیدا کرد. سکونتگاه های جدید مجهز به سازه های بندری چوبی در کوماچیو، سیتانوا و در تالاب ونیزی ایجاد شد. اگر تجارت دریایی در دریای تیرنین کاهش یافت (اگرچه در شهرهای بیزانسی مانند ناپل به میزان کمتری)، تجارت رودخانه‌ای همچنان پویا بود و اغلب توسط کلیساها و سایر مؤسسات کلیسایی اداره می‌شد. طبق منابع تاریخی، بسیاری از اسکله های رودخانه در امتداد پو قرار داشتند در حالی که صومعه سن وینچنزو مدیریت رودخانه ولتورنو را بر عهده داشت. اسکله های رودخانه کارولینگی سن وینچنزو از چوب، سنگ و طبق سنت رومی سازه های بتنی تشکیل شده بودند. بهبود آهسته تجارت دریایی قبلاً در عصر کارولینگ مشهود است.\r\n\r\nاین کتاب بنادر رومی و اوایل قرون وسطی ایتالیا و تکنیک‌های ساختمانی مورد استفاده در سازه‌های آنها را تحلیل می‌کند. عناصر تداوم و ناپیوستگی آشکار شده در این قرون را به نمایش می گذارد.\r\n\r\nLe coste italiane in epoca imperiale erano cotellate di porti in opus coementicium, i pi

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

In the Imperial Age, many ports in Italy had been built in opus coementicium. The most important ones were in Latium (eg. Portus Romae, Antium and Centumcellae), in the Phlegrean Fields (portus Iulius, Misenum, Puteoli and Baiae) and along the northern-Adriatic coast (Classis-Ravenna, Aquileia and Altino). The military fleets of Augustus, in particular, were quartered in the ports of Classis and Misenum. Most Roman ports were located at river mouths and/or in lagoon areas and were connected with inland areas by rivers or artificial canals. For this reason, port structures (piers and warehouses) were set at some distance from the sea, as in Rome (Emporium of Testaccio along the Tiber), in Pisa-San Rossore and in the Po valley. In Late Antiquity many of the Roman ports gradually fell into disuse while others continued until the 7th century. In Ravenna, however, a new port settlement, known as Civitas Classis, came into being in the 5th century, after the creation of the suburb of Portus Romae. In the Early Middle Ages, the northern-Adriatic coast became very important in connection with trade with Constantinople. New settlements equipped with timber port structures were created at Comacchio, Cittanova and in the Venetian lagoon. If maritime trade in the Tyrrhenian Sea decreased (although to a lesser extent in Byzantine towns like Naples), river-borne traade was still dynamic and often managed by abbeys and other ecclesiastical institutions. According to historical sources, many river wharves were located along the Po while San Vincenzo abbey managed the Volturno river. The Carolingian river wharves of San Vincenzo were composed of timber, stone and, according to the Roman tradition, concrete structures. A slow recovery of maritime trades is already evident in the Carolingian Age. This book analyses the Roman and early medieval ports of Italy and the building techniques used in their structures; it displays the elements of continuity and discontinuity revealed during these centuries. Le coste italiane in epoca imperiale erano costellate di porti in opus coementicium, i più importanti dei quali erano nel Lazio (Portus Romae, Antium e Centumcellae ad esempio), in area flegrea (portus Iulius, Miseno, Puteoli e Baia) e sulla costa alto-adriatica (Classe-Ravenna, Aquileia ed Altino); quelli di Classe e Miseno, in particolare, alloggiavano le flotte militari istituite da Augusto. I porti romani si trovavano generalmente alle foci di fiumi e/o in aree lagunari, ed erano collegati all&;entroterra mediante i fiumi stessi o canali artificiali, ragion per cui non sono mancati rinvenimenti di strutture portuali (come banchine e magazzini) in città non costiere, come a Roma (Emporio del Testaccio lungo il Tevere), a Pisa-San Rossore e nei centri padani. Nella tarda Antichità molti porti decaddero gradualmente, alcuni sopravvivendo fino al VII secolo. A Ravenna, invece, un nuovo insediamento portuale, noto come Civitas Classis, nacque nel V secolo, dopo che anche Portus si era trasformato in un sobborgo costiero. Nell&;Altomedioevo, la costa adriatica divenne strategica in relazione ai commerci con Costantinopoli, e nuovi insediamenti con infrastrutture portuali lignee si svilupparono a Comacchio, Cittanova e nella laguna veneta. Se i commerci marittimi continuarono a decrescere nel Tirreno (ma meno nelle città bizantine come Napoli), quelli fluviali mostravano un certo dinamismo ed erano solitamente gestiti da abbazie ed altre istituzioni ecclesiastiche. Stando alle fonti, diversi approdi interessavano il corso del Po, mentre quelli sul Volturno erano gestiti dall&;abbazia carolingia di San Vincenzo, le cui banchine erano composte da strutture lignee, litiche e, in accordo alla tradizione romana, cementate. Proprio coi Carolingi si assiste ad una lenta ripresa dei commerci marittimi, dopo la cesura determinata dall&;avvento dei Longobardi. Il volume analizza i porti romani ed altomedievali della Penisola, nonché la tecnologia sottesa alla loro costruzione, evidenziando elementi di continuità e discontinuità nel corso dei secoli.

نظرات کاربران

کتاب های تصادفی

دانلود کتاب Automated people movers and transit systems 2013 : half a century of automated transit -- past, present, and future : proceedings of the Fourteenth International Conference, April 21-24, 2013, Phoenix, Arizona

دانلود کتاب From A to Bee: My First Year as a Beginner Beekeeper

دانلود کتاب Pu-Re – Zn-Zr

دانلود کتاب 现代英美分析哲学

دانلود کتاب Öyküler: Şeytan Banliyöde