Population Forecasting 1895–1945: The Transition to Modernity

نویسندگان، محققان و دانشمندانی که زبان مادری آنها یکی از زبان‌های اصلی ارتباطات بین‌المللی نیست، به‌طور جدی در معرض آسیب هستند. برخی از افراد، مانند جوزف کنراد یا ولادیمیر ناباکوف، به طرز درخشانی بر این نقص غلبه کرده اند. دیگران یاد می‌گیرند که با آن زندگی کنند: آن‌ها می‌توانند خود را به اندازه کافی شفاف به زبان دوم بیان کنند تا صدایشان را متحد بین‌المللی کنند. حداقل زمانی که آنها حرف اصلی یا قابل توجهی برای گفتن داشته باشند، مطمئناً به همتایان خود خواهند رسید. اکثر دانشمندان و دانشمندان در این دسته قرار می گیرند. دیگران، دوباره، باید منتظر بمانند تا اثرشان ترجمه شود تا ارزش آن به رسمیت شناخته شود. این ممکن است حتی برای کسانی که زبان مادری آنها به طور گسترده خوانده می شود نیز صدق کند. به عنوان مثال، نوشته‌های فرانسوی‌های لیوتار، دریدا، بودریار یا فوکو در مورد پست مدرنیسم، در مورد زبان، گفتمان و قدرت، تنها پس از ظهور ترجمه‌های انگلیسی در بازار، تأثیر زیادی در سراسر جهان داشت. مطالعه De Gans در مورد توسعه پیش‌بینی جمعیت در سرزمین‌های هلند، یکی دیگر از نمونه‌های قابل توجه تأثیراتی است که یک مانع زبانی ممکن است داشته باشد. او به طور متقاعدکننده ای نشان می دهد که اگرچه هلندی احتمالاً بی دست و پا به نام ویبولز، پیشگام پیش بینی گرافیک دموی مولفه های همگروهی مدرن بود، اما هرگز برای این کار به رسمیت شناخته نشد. ویبولز در پایان نامه خود در سال 1925 از جدیدترین ابزارهای تجزیه و تحلیل جمعیت شناختی در بهبود روش شناسی پیش بینی استفاده کرد.

Authors, scholars and scientists whose mother tongue is not one of the major languages of international communication are seriously disadvantaged. Some individuals, such as Joseph Conrad or Vladimir Nabokov, have overcome that handicap brilliantly. Others learn to live with it: they can express themselves sufficiently lucidly in a second language to make their voice heard internation­ ally. At least when they have something original or striking to say they will be certain to reach their peers. Most scientists and scholars fall into that category. Others, again, have to wait until their work has been translated before its value is recognised. This may apply even to those whose mother tongue is widely read. The writings of Frenchmen Lyotard, Derrida, Baudrillard or Foucault on post-modernism, on language, discourse and power, for example, had tremendous world-wide impact only after English translations appeared on the market. De Gans' study of the development of population forecasting in The Nether­ lands is another striking illustration of the effects a language barrier may have. He demonstrates convincingly that although a -possibly some what awkward­ Dutchman named Wiebols, was a pioneer of modern cohort component demo­ graphic forecasting, he never received international recognition for this. In his thesis of 1925 Wiebols employed the newest instruments of demographic analysis in improving forecasting methodology.