Popular High Culture in Italian Media, 1950–1970: Mona Lisa Covergirl

وقتی مونالیزا در سال 1957 از روی جلد مجله ایتالیایی Epoca لبخندی مرموز زد، به بیش از سه میلیون خواننده خیره شد. همانطور که اما بارون استدلال می کند، ظاهر او بر روی جلد نشان دهنده راه های متمایز است که فرهنگ عالی در رونق فرهنگ توده ای ایتالیا در دهه های 1950 و 1960 ادغام شد، دوره ای که تخصیص عمومی ادبیات، هنرهای زیبا و موسیقی به سرعت بخشی از آن شد. تغییر هویت مدرن ایتالیایی مجلات مشهور هفتگی اقتباس های مصور از آثار کلاسیک ادبی را منتشر می کردند. تلویزیون اپرا را از خانه اپرا به خانه های میلیون ها نفر آورد. خوانندگان هزاران نفر به روشنفکران و هنرمندانی مانند آلبرتو موراویا، توماس مان و سالواتوره کوازیمودو با سؤالاتی درباره ادبیات و خودآموزی نامه نوشتند. این کتاب با تکیه بر مطالب آرشیوی جدید در مورد جمعیت شناسی مخاطبان تلویزیون و خوانندگان مجلات، روایتی جذاب از چگونگی تملک مردم ایتالیا به فرهنگ عالی و تغییر هویت مدرن ایتالیایی است.

When Mona Lisa smiled enigmatically from the cover of the Italian magazine Epoca in 1957, she gazed out at more than three million readers. As Emma Barron argues, her appearance on the cover is emblematic of the distinctive ways that high culture was integrated into Italy’s mass culture boom in the 1950s and 1960s, a period when popular appropriations of literature, fine art and music became a part of the rapidly changing modern Italian identity. Popular magazines ran weekly illustrated adaptations of literary classics. Television brought opera from the opera house into the homes of millions. Readers wrote to intellectuals and artists such as Alberto Moravia, Thomas Mann and Salvatore Quasimodo by the thousands with questions about literature and self-education. Drawing upon new archival material on the demographics of television audiences and magazine readers, this book is an engaging account of how the Italian people took possession of high culture and transformed the modern Italian identity.