Polymer Alloys II: Blends, Blocks, Grafts, and Interpenetrating Networks

اصطلاح "آلیاژ" در ارتباط با پلیمرها، به ویژه از زمان انتشار اولین جلد از این مجموعه در سال 1977، به توصیفی فزاینده از کامپوزیت های پلیمرها تبدیل شده است. آلیاژ پلیمری به آن دسته از مواد درشت مولکولی اشاره دارد که به طور کلی از ترکیبی از پلیمرهای شیمیایی مختلف تشکیل شده است. پلیمرهای درگیر در این ترکیبات ممکن است ناهمگن (چند فازی) یا همگن (تک فاز) باشند. آنها ممکن است با پیوندهای کووالانسی بین پلیمرهای جزء (کوپلیمرهای بلوکی، کوپلیمرهای پیوندی)، از نظر توپولوژیکی بدون پیوند کووالانسی (شبکه‌های پلیمری متقابل)، یا اصلاً به‌جز فیزیکی (چند ترکیبی) به هم متصل نباشند. علاوه بر این، آنها ممکن است خطی (ترموپلاستیک)، اتصالات عرضی (ترموست)، کریستالی یا آمورف باشند، اگرچه مورد دوم رایج تر است. در کمال رضایت - اما نه تعجب - ویراستاران، از زمان انتشار جلد اول، هیچ کاهشی در تحقیق و توسعه آلیاژهای پلیمری مشاهده نشده است، همانطور که توسط انتشارات، کنفرانس ها و سمپوزیوم های متعدد گواه است. پیشرفت های مداوم در فناوری پلیمر ناشی از طراحی انواع جدید آلیاژهای پلیمری نیز مورد توجه قرار گرفته است. این علاقه تکنولوژیک از این واقعیت ناشی می شود که این مواد اغلب یک هم افزایی در خواصی از خود نشان می دهند که تنها با تشکیل آلیاژهای پلیمری قابل دستیابی است. نمونه های کلاسیک، البته، پلاستیک های با ضربه بالا هستند، که یا پلیمرهای پلی آمیخته، بلوک یا پیوندی هستند که از یک پلیمر لاستیکی و یک پلیمر شیشه ای تشکیل شده اند. شبکه‌های پلیمری اینترپنی (IPN) چنین پلیمرهایی هم‌افزایی مشابه یا حتی بیشتر از خود نشان می‌دهند.

The term "alloy" as pertaining to polymers has become an increasingly popular description of composites of polymers, parti­ cularly since the publication of the first volume in this series in 1977. Polymer alloy refers to that class of macromolecular materials which, in general, consists of combinations of chemically different polymers. The polymers involved in these combinations may be hetero­ geneous (multiphase) or homogeneous (single phase). They may be linked together with covalent bonds between the component polymers (block copolymers, graft copolymers), linked topologically with no covalent bonds (interpenetrating polymer networks), or not linked at all except physically (polyblends). In addition, they may be linear (thermoplastic), crosslinked (thermosetting), crystalline, or amorphous, although the latter is more common. To the immense satisfaction - but not surprise - of the editors, there has been no decrease in the research and development of polymer alloys since the publication of the first volume, as evidenced by numerous publications, conferences and symposia. Continued advances in polymer technology caused by the design of new types of polymer alloys have also been noted. This technolog­ ical interest stems from the fact that these materials very often exhibit a synergism in properties achievable only by the formation of polymer alloys. The classic examples, of course, are the high impact plastics, which are either polyblends, block, or graft co­ polymers composed of a rubbery and a glassy polymer. Interpene­ trating polymer networks (IPN's) of such polymers also exhibit the same, or even greater, synergism.