Polycystic Ovary Syndrome

اصطلاح سندرم تخمدان پلی کیستیک (peOS) برای توصیف یک غدد درون ریز بالینی است که با بی نظمی قاعدگی و شواهد هیپرآندروژنیسم مشخص می شود. در حالی که از دهه 1800 به رسمیت شناخته شد، یک کامپوزیت بالینی تا سال 1935 ساخته نشد، زمانی که استین و لونتال یافته‌های خود را از هفت زن مبتلا به ناباروری، اختلال قاعدگی، هیرسوتیسم و ​​تخمدان‌های بزرگ گزارش کردند. قابل ذکر است، تخمدان ها حاوی کیست های متعدد و کپسول تخمدان ضخیم بود. در آن زمان، این دقت تعریف برای عنوان سندرم Stein-Leventhal کافی بود. متعاقباً، در طول سال‌های میانی، زمانی که محققان تلاش کردند پاتوفیزیولوژی و پیدایش این اختلال را کشف کنند و تعداد مطالعات گزارش‌شده افزایش یافت، تبدیل تدریجی و متمایز اصطلاحی به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک انجام شد، که خواه عمدی یا غیرعمدی، دلالت کمتری داشت. شرایط به خوبی تعریف شده شاید با توجه به گستردگی طیف ظاهراً گسترده تظاهرات بالینی و بحث مداوم در مورد آنچه که peos را تشکیل می دهد، این درست باشد. دانش جدید گسترده در مورد peos به میزان قابل توجهی در یک سمپوزیوم بین المللی که توسط Serono Symposia ایالات متحده سازماندهی شد و در اواخر بهار 1995 در بوستون برگزار شد، مورد بحث قرار گرفت. در مورد پیدایش، رشد و مرگ اجزای سلولی تخمدان. بحثی در مورد تنظیم عملکرد سلول های تخمدان نیز برجسته شد و بخش عمده ای از برنامه را شامل شد.

The term polycystic ovary syndrome (peOS) is meant to describe a clinical endocrinopathy characterized by menstrual irregularity and evidence of hyperandrogenism. While recognized since the 1800s, a clinical composite was not constructed until 1935 when Stein and Leventhal reported their findings of seven women with infertility, menstrual dysfunction, hirsutism, and enlarged ovaries. Notably, the ovaries contained numerous multiple cysts and the ovarian capsule was thickened. At the time, this preciseness of definition was sufficient to entitle the entity Stein-Leventhal syndrome. Subsequently, over the intervening years as investigators attempted to un­ ravel the pathophysiology and genesis of this disorder and the number of reported studies increased, there ensued a gradual and distinct terminologic conversion to polycystic ovary syndrome, which, whether intentional or not, connoted a less well-defined condition. Perhaps this is appropriately so, given the seemingly broadening spectrum of clinical presentations and the continuing debate over what constitutes peos. The expansive new knowledge about peos was discussed to a significant degree at an international symposium organized by Serono Symposia USA and held in Boston in the late spring of 1995. Ovarian physiology, including the fate of the follicular unit, was a central focus with several presentations on the genesis, growth, and death of ovarian cellular components. A discus­ sion of the regulation of ovarian cell function was also highlighted and comprised a major portion of the program.