Politische Bildung in Deutschland: Entwicklung — Stand — Perspektiven

پیشگفتار این مقدمه بر تاریخچه اسناد آموزش مدنی است و انگیزه، مراحل و نقاط عطف آموزش مدنی در آلمان را در صد سال گذشته توضیح می دهد. حتی اگر نمی توان اهمیت مراحل توسعه اولیه در قرن 18 و 19 را انکار کرد، ویراستاران دلایل خوبی برای شروع ارائه با دستور کابینه ویلهلم یازدهم از سال 1889 می بینند. ماهیت مشکل ساز این ابتکار دولتی اقتدارگرا برای آموزش مدنی قبلاً توسط نقد معاصر شناخته شده بود، اما در عین حال نه تنها فعالیت های سیاست آموزشی بیشتر دولت را تقویت کرد، بلکه بحث نظری در مورد اهداف، وظایف و امکانات عملی آموزش سیاسی را نیز تقویت کرد. در دهه های آینده انگیزه و انگیزه. حتی پس از آن، تنشی آشکار شد که از آن زمان در سراسر تغییر در ساختارهای اجتماعی، از طریق تغییر و برهم زدن نظم سیاسی، تکرار شد، تا جایی که دیکتاتوری این روند را خفه نکرد: رابطه تا حدی مکمل، اما همچنین تا حد زیادی بحث برانگیز بین آموزشی. برنامه های سیاست دولت و پیش نویس های نظری-آموزشی برای آموزش سیاسی. چگونه این تقاضا برای قرار دادن آموزش سیاسی مدرسه در خدمت تغییر اهداف و وظایف سیاسی موجه شد، چه مسیرهایی که دولت برای انجام آن طی کرد، خواه نظریه و تعلیمات تربیت سیاسی اتخاذ، پذیرفته، تداوم یا دفاع و بر ادعاهای دولتی غلبه کند؟ برای نشان دادن این موضوع محتوای کتاب حاضر را تشکیل می دهد.

Vorwort Diese Einführung in die Geschichte der politischen Bildung dokumentiert und er­ läutert Anstöße, Etappen und Wendepunkte politischer Bildung in Deutschland während der letzten hundert Jahre. Auch wenn die Bedeutung früherer Entwick­ lungsphasen im 18. und 19. Jahrhundert nicht zu verkennen ist, sehen die Her­ ausgeber gute Gründe, die Darstellung mit der Kabinettsordre Wilhelms 11. von 1889 zu beginnen. Das Problematische an dieser obrigkeitsstaatlichen Initiative zur staatsbürgerlichen Erziehung wurde zwar schon von der zeitgenössischen Kritik erkannt, doch zugleich gab sie nicht nur weiteren bildungspolitischen Aktivitäten des Staates, sondern auch der theoretischen Erörterung von Zielen, Aufgaben und praktischen Möglichkeiten politischer Bildung in den nächsten Jahrzehnten kräfti­ gen Anstoß und Auftrieb. Schon damals wurde ein Spannungsverhältnis sichtbar, das sich seitdem über den Wandel der gesellschaftlichen Strukturen, über den Wechsel und Bruch der politischen Ordnungen hinweg stets wiederholt hat, insofern nicht die Diktatur diesen Prozeß erstickte: die teils komplementäre, zum großen Teil aber auch kon­ troverse Beziehung zwischen bildungspolitischen Programmen des Staates und theoretisch-didaktischen Entwürfen zur politischen Bildung. Wie die Forderung begründet wurde, die schulische politische Bildung in den Dienst wechselnder Ziele und Aufgaben der Politik zu stellen, welche Wege der Staat dabei beschritt, ob die Theorie und Didaktik der politischen Bildung staatliche Ansprüche aufge­ griffen, angenommen, weitergeführt oder abgewehrt und überwunden hat, dies aufzuzeigen, macht den Gehalt des vorliegenden Buches aus.