Political Metaphor Analysis: Discourse and Scenarios

استعاره‌های سیاسی و ابزارهای گفتمان مجازی مرتبط با تنوع و بحث‌انگیز بودن مشخص می‌شوند. با استفاده از آنها، شرکت کنندگان گفتمان سعی می کنند با ارائه مفاهیم جدید به مخاطبان خود، به چالش کشیدن یکدیگر و اعلام ابتکارات سیاسی، مزیت رقابتی را نسبت به دیگران به دست آورند. اینجاست که استعاره به عنوان وسیله ای برای تغییر معانی – و در نتیجه، تغییر واقعیت اجتماعی و سیاسی – به وجود می آید.

تحلیل استعاره سیاسی با ارائه تحلیل های تجربی بر اساس مجموعه بزرگی از استعاره ها و کنایه های سیاسی، رویکردی نوآورانه برای مطالعه استفاده از زبان مجازی در گفتمان سیاسی ارائه می دهد و این تحلیل ها را به مواضع نظری و ارزیابی محدودیت ها و دیدگاه های آنها برای کاوش بیشتر. مدل «کلاسیک» تحلیل استعاره مفهومی، که توسط لاکوف و جانسون (1980) پیشگام شد و در سی و پنج سال گذشته گسترش و اصلاح شد، با توجه به یافته‌های جدید در مورد تنوع، تاریخی بودن، بهره‌برداری عمل‌گرایانه، درک و تفسیر به طور انتقادی مورد بررسی قرار گرفته است. از استعاره ها

به عنوان یک مقوله تحلیلی جدید، مفهوم «سناریوی استعاره» پیشنهاد شده و در برابر زیر مجموعه‌های مختلف داده آزمایش می‌شود. این اجازه می دهد تا استعاره های مفهومی فرضی را به الگوهای روایی، استدلالی و ارزیابی در فرآیندهای گفتمان و درک واقعی پیوند دهیم، به طوری که اهمیت شناختی آنها را بتوان با اطمینان بیشتری سنجید و از نظر نظری مدل کرد.

Political metaphors and related figurative discourse tools are characterised by their variability and contentiousness. Using them, discourse participants try to gain competitive advantage over others by offering their audiences new meaning nuances, challenging each other and announcing political initiatives. It is here that metaphor as a means to change meanings – and thus, to change social and political reality – comes into its own.

Political Metaphor Analysis provides an innovative approach to the study of figurative language use in political discourse by presenting empirical analyses based on a large corpus of political metaphors and metonymies, linking these analyses to theoretical positions and assessing their limitations and perspectives for further exploration. The 'classic' model of conceptual metaphor analysis, pioneered by Lakoff and Johnson (1980) and expanded and amended over the past thirty-five years, is critically examined with regard to new findings about the variation, historicity, pragmatic exploitation, comprehension and interpretation of metaphors.

As a central new analytical category, the notion of “metaphor scenario” is proposed and tested against various sub-sets of data. It allows to link hypothesised conceptual metaphors to narrative, argumentative and evaluative patterns in actual discourse and understanding processes, so that their cognitive significance can be more reliably gauged and theoretically modelled.