Political Decisions and Agency Performance

در سرتاسر جهان، بسیاری از افرادی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند، خود را در یک موقعیت اجتماعی سخت می‌بینند. در جهان سوم، مردم در کلان‌شهرهای شلوغ حتی در حفظ کوچکترین استانداردهای زندگی مشکل دارند. اما همچنین بخش‌های ثروتمندتر جهان، ایالات متحده، اروپا و شرق دور، نابرابری اجتماعی رو به رشدی را در شهرهای خود نشان می‌دهند. و مشکلات اجتماعی به کلانشهرهای بزرگ محدود نمی شود: فقر، بیکاری طولانی مدت، انزوای اجتماعی، و وابستگی به برنامه های رفاهی در شهرهای متوسط ​​و حتی در جوامع کوچکتر ظاهر می شود. در عین حال، این شهرها با یک مجموعه بوروکراتیک رو به رشد روبرو هستند که به طور فزاینده ای برای مبارزه با انحطاط اجتماعی ناتوان است. به نظر می رسد فاجعه کامل است: چگونه می توان به یکباره با شرایط رو به افول اجتماعی و نارسایی بوروکراتیک برخورد کرد؟ دو نویسنده آمریکایی، آزبورن و پلاستریک (1997)، ادعا می‌کنند که پاسخ را یافته‌اند: فقط بوروکراسی را کنار بگذارید. دستاوردهای رهایی بخش بازار آزاد، شهروندان عادی را ارتقا می دهد و بوروکرات های تنبل و نالایق را وادار می کند تا کار خود را به درستی انجام دهند. اگر موفق شوند زنده می مانند. در غیر این صورت، این آژانس ها از بین خواهند رفت. آنها استدلال های خود را با شهر آمریکایی "نبرد سربالایی" نشان می دهند که با اختراع مجدد دولت، زوال خود را متوقف کرد. اقدامات سختگیرانه عملکرد، تخصیص کنترل‌ها و مشوق‌های مالی به شهروندان و بهبود پاسخگویی، شهر را نجات داده است. با این حال، ما باید در انجام چنین اقداماتی بسیار مراقب باشیم تا بوروکراسی را از بین ببریم. بدیهی نیست که صرفاً حذف بوروکراسی واقعاً به مردم در موقعیت‌های اجتماعی بد کمک می‌کند.

All over the world, many people who live in urban areas find themselves in an arduous social situation. In the third world, people in overcrowded metropolitan areas have a problem in maintaining even the slightest standards of living. But also richer parts of the world, the United States, Europe and the far-East, show growing social inequalities in their cities. And social problems are not confined to the large metropolitan areas: impoverishment, long-term unemployment, social isolation, and the dependency on welfare programs pops up in medium-sized cities and even in smaller communities. At the same time, these cities are confronted with a growing bureaucratic conglomerate which is increasingly inapt to fight social degeneration. The catastrophe seems to be total: how to deal at once with declining social conditions and bureaucratic inadequacy? Two American authors, Osborne and Plastrik (1997), claim to have found the answer: just banish bureaucracy. The liberating accomplishments of the free market will elevate ordinary citizens and force lazy, incompetent bureaucrats to do their work properly. If they succeed, they survive. Otherwise, these agencies will vanish. They illustrate their arguments with the American city of 'Uphill Battle' which stopped its decline by reinventing government. Strict performance measures, allotting financial controls and incentives to the citizens, and improving accountability have saved the city. We should, however, be very careful in taking such measures so far that they banish bureaucracy. It is far from obvious that simply banishing bureaucracy indeed will help people in poor social situations.