Political Cultural Developments in East Asia: Interpreting Logics of Change

این کتاب یک تحلیل سیاسی تطبیقی ​​انتقادی و تفسیری از مسیر توسعه پس از 1945 منطقه وسیع شرق آسیا و کشورهای سازنده آن ارائه می‌کند. این بحث منطقه و کشورهای آن را برحسب میراث تاریخی (استعمار، جنگ و اشتغال به توسعه) در نظر می‌گیرد و استدلال می‌کند که هر کشوری شیوه خود را برای نظم بخشیدن به زندگی سیاسی ساخته است و هر کدام منطق سیاسی خود را ایجاد کرده است. پرستون با این استدلال که قضاوت در مورد عملکرد این کشورها بر اساس مدل اروپا یا آمریکا اشتباه است، دوران استعمار توسعه طلبانه، دوره فروپاشی جنگ منطقه ای بسیار مخرب در اوایل قرن بیستم و سوابق متنوع بعدی چین را مورد بحث قرار می دهد. با حزب-دولتی که به سوی یک دولت-سوسیالیسم اسمی گرایش یافته است)، هنگ کنگ (مقابله با مشکلات زندگی با اربابان دور)، سنگاپور (با ساختمان ملی تحت هدایت نخبگانش) و تایلند (غرق در مقاومت نخبگان در برابر اصلاحات سیاسی مردمی).

This book offers an interpretive and critical comparative politics analysis of the post-1945 development trajectory of the broad East Asian region and its component countries. The discussion considers the region and its countries in terms of their historical legacies (colonialism, war and the preoccupation with development) and argues that each country has constructed their own way of ordering political life, each created its own political logic. Arguing that it is an error to judge these countries’ performance against the model of Europe or America, Preston discusses the era of expansionist colonialism, the episode of breakdown in highly destructive regional warfare in the early twentieth century and the subsequent diverse records of China (with its party-state turned towards a nominal state-socialism), Hong Kong (confronting the problems of living with distant masters), Singapore (with its elite directed national building) and Thailand (mired in elite-resistance to popular political reform).