Policing Sexuality: The Mann Act and the Making of the FBI

اولین قانون ضد قاچاق جنسی آمریکا، قانون مان 1910، حمل و نقل زنان از خطوط ایالتی را برای فحشا «یا هر هدف غیراخلاقی دیگر» غیرقانونی اعلام کرد. هدف آن محافظت از زنان و دختران از اغوا شدن یا فروخته شدن به بردگی جنسی بود. اما، همانطور که جسیکا پلیلی نشان می‌دهد، اجرای آن اغلب منجر به نظارت بر رفتار جنسی زنان می‌شود که منعکس‌کننده نگرش‌های محافظه‌کارانه نسبت به نقش‌های زنان در خانه و حرکات آن‌ها در انظار عمومی است. اداره تحقیقات نوپا با استناد به دستور خود برای توقف روابط جنسی غیرقانونی، نه تنها به فاحشه خانه ها، بلکه به اتاق های خواب خصوصی نیز وارد شد و گسترش خود را توجیه کرد.

پلیس جنسی جنگ صلیبی علیه قاچاق جنسی را به رشد سریع اداره از چند ده مامور در زمان قانون مان به یک سازمان مجری قانون قدرتمند که همکاری می کرد پیوند می دهد. با مقامات ایالتی و شهری در سراسر کشور. در تعقیب متخلفان، این اداره اغلب به نمایندگی از مردانی که قصد نظارت بر زنان و دخترانشان را داشتند، در نزاع های خانگی مداخله می کرد. روسپی‌های کارگر با نرخ‌های بسیار بالا زندانی می‌شدند، در حالی که مشتریان مردشان به ندرت تحت پیگرد قانونی قرار می‌گرفتند.

در حمایت از قانون مان، اف‌بی‌آی دیدگاه‌های محافظه‌کارانه جنسی را در مورد زن پاکدامن و افراد محترم تقویت کرد. شوهر و پدر این کشور قدرت و اعتبار ملی خود را با گسترش اختیارات قانونی خود برای نظارت بر تمایلات جنسی آمریکایی ها و با به حاشیه راندن زنانی که موظف به حمایت از آنها بود، ایجاد کرد.