Poland in the Irish Nationalist Imagination, 1772–1922: Anti-Colonialism within Europe

این کتاب به بررسی ادعاهای ملی‌گرایان ایرلندی درباره تشابه بین ایرلند تحت سلطه بریتانیا و لهستان تحت حاکمیت روسیه، پروس و اتریش در قرن نوزدهم می‌پردازد. علیرغم سطح پایین تماس مستقیم بین ایرلند و لهستان تا قرن بیست و یکم، لهستان در تخیل ناسیونالیست ایرلندی بزرگ ظاهر شد. مردان و زنان ایرلندی علاقه شدیدی به لهستان داشتند و بسیاری بر این باور بودند که تجربه آن منعکس کننده تجربه ایرلند است. این دیدگاه اساساً مبتنی بر یک تصادف تاریخی است - از دست دادن حاکمیتی که لهستان در تقسیم نهایی سال 1795 و ایرلند در قانون اتحادیه سال 1801 متحمل شورش‌های ناموفق شد. همچنین از تعهد مشترک به کاتولیک و تجربه مشترک آزار و شکنجه مذهبی استفاده کرد. این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه این موازی‌سازی از نظر سیاسی اهمیت داشت و به ناسیونالیست‌های ایرلندی اجازه داد تا مشروعیت حکومت بریتانیا در ایرلند را با این استدلال که دولت‌های بریتانیا در محکوم کردن آنچه خودشان در ایرلند در لهستان انجام می‌دادند ریاکار بودند، به چالش بکشند.

This book explores the assertions made by Irish nationalists of a parallel between Ireland under British rule and Poland under Russian, Prussian and Austrian rule in the long nineteenth century. Poland loomed large in the Irish nationalist imagination, despite the low level of direct contact between Ireland and Poland up to the twenty-first century. Irish men and women took a keen interest in Poland and many believed that its experience mirrored that of Ireland. This view rested primarily on a historical coincidence—the loss of sovereignty suffered by Poland in the final partition of 1795 and by Ireland in the Act of Union of 1801, following unsuccessful rebellions. It also drew on a common commitment to Catholicism and a shared experience of religious persecution. This study shows how this parallel proved politically significant, allowing Irish nationalists to challenge the legitimacy of British rule in Ireland by arguing that British governments were hypocritical to condemn in Poland what they themselves practised in Ireland.