دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Christine L. Marran
سری:
ISBN (شابک) : 0816647267, 9780816647262
ناشر: Univ Of Minnesota Press
سال نشر: 2007
تعداد صفحات: 248
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Poison Woman: Figuring Female Transgression in Modern Japanese Culture به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زن مسموم: پی بردن به تجاوز زن در فرهنگ مدرن ژاپن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
روایات دوکوفو (زنان سمی) بر اساس زندگی و جنایات کمتر از بیست زن واقعی، به عنوان یک حضور قدرتمند در ژاپن در طول دهه 1870 ظاهر شد. در این دوران پرآشوب، زمانی که ملت از فئودالیسم به حکومت الیگارشی میرفت، چنین گزارشهایی بیانگر سیاست و موقعیت زنان طبقه پایین، اخلاق جنسی و حق رای زنان بود. در طول قرن بعد، چهره جنایتکار زن بیش از حد جنسی، که معمولاً به جرم دزدی یا قتل مجرم بود، در فرهنگ مدرن ژاپنی در همه جا حاضر شد. در Poison Woman، کریستین ال. ماران به بررسی این نماد قدرتمند، معانی در حال تغییر آن، و تأثیر آن بر تعریف جنسیت و جایگاه زنان در ژاپن میپردازد. او با در نظر گرفتن ادبیات Meiji gesaku شروع می کند، که در آن جنایت زنان اغلب از نظر پزشکی تعریف می شد و به عنوان غیرعادی به حاشیه رانده می شد. او روزنامههای کوچک (کوشینبون) را توصیف میکند که در ابتدا در مورد زنان سمی گزارش میدادند و کنوانسیونهای روزنامهنگاری و قانونی را برای داستانهای داستانی آینده در مورد آنها ایجاد کردند. او زنگ، یا روایتهای اعترافکننده، از محکومان سابق زن و مرد از آغاز قرن را بررسی میکند، سپس آشکار میکند که چگونه ادبیات پزشکی و روانکاوی دهههای 1920 و 1930 توضیحات متناقضی از جنایتکار زن بهعنوان یک زن یا قربانی تاریخی اجتماعی ارائه میدهد. شرایط و مطبوعات او با کاوش در داستانهای پس از جنگ (کاسوتوری)، فیلم و تئاتر زیرزمینی دهه 1970 و برداشت نویسنده فمینیست تومیکا تائکو از زن متجاوز به پایان میرسد. داستانهای مداوم در مورد زنان سمی نشان میدهد که چگونه برخی از اعمال خشونتآمیز توسط زنان به داستانهای ایدئولوژیک، اجتماعی و اخلاقی بیشماری تبدیل شده است که مفاهیم میل جنسی زنانه و زنانگی را به کار میبرد. Poison Woman با گرد هم آوردن نقد ادبی، تاریخ علم، نظریه رسانه، و مطالعات جنسیتی و جنسی، به ژانر و جنسیت می پردازد به گونه ای که هر دو را در پروژه های ملت سازی دخیل می کند. کریستین ال. ماران، دانشیار ادبیات ژاپنی و مطالعات فرهنگی در دانشگاه مینه سوتا است.
Based on the lives and crimes of no less than twenty real women, dokufu (poison women) narratives emerged as a powerful presence in Japan during the 1870s. During this tumultuous time, as the nation moved from feudalism to oligarchic government, such accounts articulated the politics and position of underclass women, sexual morality, and female suffrage. Over the next century, the figure of the oversexed female criminal, usually guilty of robbery or murder, became ubiquitous in modern Japanese culture. In Poison Woman, Christine L. Marran investigates this powerful icon, its shifting meanings, and its influence on defining women’s sexuality and place in Japan. She begins by considering Meiji gesaku literature, in which female criminality was often medically defined and marginalized as abnormal. She describes the small newspapers (koshinbun) that originally reported on poison women, establishing journalistic and legal conventions for future fiction about them. She examines zange, or confessional narratives, of female and male ex-convicts from the turn of the century, then reveals how medical and psychoanalytical literature of the 1920s and 1930s offered contradictory explanations of the female criminal as an everywoman or a historical victim of social circumstances and the press. She concludes by exploring postwar pulp fiction (kasutori), film and underground theater of the 1970s, and the feminist writer Tomioka Taeko’s take on the transgressive woman. Persistent stories about poison women illustrate how a few violent acts by women were transformed into myriad ideological, social, and moral tales that deployed notions of female sexual desire and womanhood. Bringing together literary criticism, the history of science, media theory, and gender and sexuality studies, Poison Woman delves into genre and gender in ways that implicate both in projects of nation-building. Christine L. Marran is associate professor of Japanese literature and cultural studies at the University of Minnesota.
Contents......Page 8
Author’s Note......Page 10
Acknowledgments......Page 12
Introduction......Page 14
1. Anatomy of a Poison Woman......Page 28
2. Newspaper Reading as Poison and Cure......Page 63
3. Recollection and Remorse......Page 92
4. How to Be a Woman and Not Kill in the Attempt......Page 130
5. How to Be a Masochist and Not Get Castrated in the Attempt......Page 163
Epilogue: By Way of Antidote......Page 198
Notes......Page 206
B......Page 234
C......Page 235
E......Page 236
H......Page 237
K......Page 238
M......Page 239
N......Page 240
O......Page 241
P......Page 242
S......Page 243
T......Page 245
W......Page 246
Z......Page 247