Poietry: Challenging Solitude and the Improbability of Communication

هنر به عنوان یک رسانه ارتباطی پویا

هرگز نتوانیم از طریق چشمان دیگری ببینیم، هرگز احساس نکنیم که دیگری احساس می‌کند، زیرا هر احساسی که می‌توانیم ایجاد کنیم، لزوماً از آن خودمان باقی می‌ماند - این معضل نقطه شروع کاوش‌های واگنر است و در سراسر شعر بررسی می‌شود. . در نیاز مبرم به ارتباط برای فراتر رفتن از تنهایی بنیادی خود، تمایل ما مانع این تلاش شده است و موفقیت آن را واقعاً غیرممکن می کند. کار واگنر با تخصیص رویکردهای مختلف نظری و میان رشته‌ای، بررسی می‌کند که چگونه هنر به‌عنوان یک رسانه می‌تواند واجد شرایط به چالش کشیدن نامحتمل ارتباط از طریق ارتباط باشد. مرزهایی را که دیوارهای ما را تشکیل می‌دهند، خراش می‌دهد، حتی اگر نتوان آنها را فرو ریخت و با این کاوش‌های تجربی، شیوه‌ای متفاوت از تفکر را از طریق احتمالات و غیرممکن‌های اتصال پیشنهاد می‌کند.

\n
• ارائه علمی جدید از محدودیت های همدلی انسانی و پتانسیل هنر
\n
• رویکردهای بین رشته ای و هنری در تئوری و عمل
\n

Art as a dynamic communication medium

Never to be able to see through the eyes of another, never to feel what another one feels, since every emotion that we can create necessarily remains our very own – this dilemma is the starting point of Wagner’s explorations and is examined throughout Poietry. In desperate need of connection to transcend our fundamental solitude our disposition is standing in the way of this endeavour, rendering its success indeed improbable. By appropriating different theoretical and interdisciplinary approaches, Wagner’s work investigates how art as a medium may qualify to challenge the improbability of connection through communication. It scratches at the boundaries that constitute our walls, even if they can’t be brought to fall and with these experimental explorations proposes a different way of thinking through the possibilities and impossibilities of connecting.

• New scientific presentation of the limits of human empathy and of the potential of art
• Interdisciplinary and artistic approaches in theory and practice