دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jing Shen
سری:
ISBN (شابک) : 073913857X, 9780739138571
ناشر: Lexington Books
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 334
[333]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 20 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Playwrights and Literary Games in Seventeenth-Century China: Plays by Tang Xianzu, Mei Dingzuo, Wu Bing, Li Yu, and Kong Shangren به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Playwrights and Literary Games in Seventeenth-Century China: Plays by Tang Xianzu, Mei Dingzuo, Wu Bing, Li Yu, and Kong Shangren نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نمایشنامه نویسان و بازی های ادبی در چین قرن هفدهم:
نمایشنامه های تانگ شیانزو، می دینگزو، وو بینگ، لی یو و کونگ
شانگرن یک مطالعه کامل درباره چوانچی است. درام i>
(عاشقانه)، شکلی پیچیده با ارزش ادبی و فرا تئاتری قابل توجهی که
از قرن شانزدهم تا هجدهم در تئاتر چین حاکم بود و سنت های تئاتری
بعدی از جمله جینگجو (اپرای پکن) را تغذیه کرد. نمایشنامه
نویسان با تحصیلات عالی از چوانکی برای ارائه در قالب هنری
دغدغه های شخصی، اجتماعی و سیاسی زمان خود استفاده کردند. شش
نمونه برجسته از این گرایش ها وجود داشت که در زمان خود و از آن
زمان شاهکار محسوب می شدند. این مطالعه آنها را در زمینه اجتماعی
و فرهنگی خود در طول قرن هفدهم طولانی (1580-1700)، دوره آزمایش
های بزرگ و گذار سیاسی، معرفی می کند. روح رمانتیک و تفکر مستقل
نخبگان متاخر مینگ، شکوفایی چوانچی را برانگیخت و این
میراث در نیمه دوم قرن هفدهم در اوایل چینگ به ارث رسید و مورد
بررسی قرار گرفت.
جینگ شن متون را بررسی می کند تا نشان دهد که نمایشنامه نویسان
ژانرها یا آثار ادبی دیگر را که تأثیر ماندگار دارند به نمایشنامه
های خود مناسب، تبدیل یا سوء تعبیر می کنند تا عبارات ظریف و
خرابکارانه را در حاشیه های ظریف بین سنت و نوآوری، تاریخ و نمایش
مجدد تئاتر شن با کاوش در مؤلفههای عاشقانه در متون از اواخر
مینگ تا اوایل کینگ، خوانشهای خلاقانه از مضامین، داستانها،
نمایشنامههای قبلی و ایده در حال تغییر رمانتیسم را برای درام
چوانچی نشان میدهد. این مطالعه همچنین مشارکت نمایشنامه
نویسان اهل ادب را در محافل ادبی بسته نشان می دهد که در آن
نمایشنامه های چوانچی به ابزاری تبدیل شده است که به وسیله
آن نمایشنامه نویسان اهل ادب در مورد نمایندگی و جایگاه اجتماعی
خود مذاکره می کنند. پنج نمایشنامهنویسی که آثارشان در این کتاب
مورد تحلیل قرار گرفتهاند، تجربههای متفاوتی از خدمترسانی به
دولت بهعنوان مقام علمی-مقام داشتند. برخی از آنها نتوانستند به
مقامات عالی دست یابند. اما دغدغههای مشترک و انتخابهای ادبی
خودآگاه آنها در اهمیت دارد
Playwrights and Literary Games in Seventeenth-Century
China: Plays by Tang Xianzu, Mei Dingzuo, Wu Bing, Li Yu, and
Kong Shangren is a full-length study of chuanqi
(romance) drama, a sophisticated form with substantial literary
and meta-theatrical value that reigned in Chinese theater from
the sixteenth to eighteenth centuries and nourished later
theatrical traditions including jingju (Beijing Opera).
Highly educated dramatists used chuanqi to present in
artistic form personal, social, and political concerns of their
time. There were six outstanding examples of these trends,
considered masterpieces in their time and ever since. This
study presents them in their social and cultural context during
the long seventeenth century (1580–1700), the period of great
experimentation and political transition. The romantic spirit
and independent thinking of the late Ming elite stimulated the
efflorescence of the chuanqi, and that legacy was
inherited and investigated during the second half of the
seventeenth-century in early Qing.
Jing Shen examinees the texts to demonstrate that the
playwrights appropriate, convert, or misinterpret other genres
or literary works of enduring influence into their plays to
convey subtle and subversive expressions in the fine margins
between tradition and innovation, history and theatrical
re-presentation. By exploring the components of romance in
texts from late Ming to early Qing, Shen reveals creative
readings of earlier themes, stories, plays and the changing
idea of romanticism for chuanqi drama. This study also
shows the engagement of literati playwrights in closed literary
circles in which chuanqi plays became a tool by which
literati playwrights negotiated their agency and social
stature. The five playwrights whose works are analyzed in this
book had different experiences pursuing government service as
scholar-officials; some failed to achieve high office. But
their common concerns and self-conscious literary choices
reveal important in