Plays political: the apple cart ; On the rocks ; Geneva

در حالی که برخی از نمایشنامه های قبلی شاو هنوز اجرا می شوند، نمایشنامه های بعدی او، مانند نمایشنامه های این جلد، به سختی شناخته شده اند. همانطور که عنوان جمعی نشان می دهد، موضوعات در اینجا سیاسی هستند. با این حال، صادقانه بگویم، این که اکنون چقدر می‌توانیم شاو را به عنوان یک متفکر سیاسی جدی بگیریم، مشکوک است. علیرغم نوشتن در دهه 1930، او چیزی برای گفتن در مورد ماهیت توتالیتاریسم ندارد: اگرچه او دیکتاتورهای فاشیست را در "ژنو" طعنه می‌زند، اما این طنز به طرز ناامیدکننده‌ای ملایم است. همچنین به نظر نمی رسید که شاو (حداقل بر اساس شواهد این نمایشنامه ها) فروپاشی قریب الوقوع امپراتوری بریتانیا را پیش بینی کند. اما این شاو نمایشنامه نویس است تا شاو فیلسوف سیاسی که هنوز توجه ما را به خود جلب می کند - حتی در نمایشنامه هایی که صراحتاً سیاسی هستند. به عنوان اینها او هوش تیز و شوخ طبعی عجیبی داشت و دیالوگ هایش هنوز می درخشد و می درخشد: اگر تلاش می کرد نمی توانست یک خط کسل کننده بنویسد. مهم نیست که چقدر موضوعات جدی را مطرح می کند، واضح بودن نوشته هایش و سبکی لمسش هنوز...

While some of Shaw's earlier plays are still performed, his later plays, such as the ones in this volume, are barely known. As the collective title indicates, the themes here are political; yet, frankly, it is doubtful how seriously we can now take Shaw as a political thinker. Despite writing in the 1930s, he has little to say of the nature of totalitarianism: although he satirises Fascist dictators in "Geneva", the satire is disappointingly mild. Neither did Shaw appear to foresee (on the evidence of these plays, at least) the imminent collapse of the British Empire.But it is Shaw the dramatist rather than Shaw the political philosopher who still holds our attention -- even in plays as explicitly political as these. He had a sharp intellect and a quirky sense of humour, and his dialogue still glints and sparkles: he couldn't write a dull line if he tried. No matter how serious the themes he addresses, the crispness of his writing and his lightness of touch still...