Plato: Euthyphro. Apology. Crito. Phaedo. Phaedrus

افلاطون، فیلسوف بزرگ آتن، در سال 427 قبل از میلاد به دنیا آمد. در اوایل جوانی که از تحسین کنندگان سقراط بود، بعداً مکتب معروف فلسفی را در بیشه آکادموس تأسیس کرد. بسیاری از موارد ثبت شده از زندگی او نامشخص است. این احتمال وجود دارد که او برای مدتی پس از اعدام سقراط آتن را ترک کرد. که بعداً به سیرنه و مصر و سیسیل رفت ممکن است; به احتمال زیاد او ثروتمند بود. واضح است که او از دموکراسی «پیشرفته» انتقاد می کرد. او 80 سال عمر کرد. آزمون‌های زبان‌شناختی، از جمله آزمون‌های علوم رایانه، هنوز هم تلاش می‌کنند تا نظم گفت‌وگوهای فلسفی موجود او را که به نثری عالی نوشته شده و ذهن سقراط را با افکار افلاطون در هم آمیخته است، تعیین کنند.

در پروتاگوراس، یون، و منو بحث می کنند که آیا می توان عدالت را آموزش داد. در گورگیا، سقراط از اندیشه شهر خود بیگانه شده است و سرنوشت او نزدیک است. عذرخواهی (نه یک دیالوگ)، کریتون، اوتیفرون، و فائدون فراموش نشدنی به محاکمه و مرگ سقراط می پردازند و جاودانگی را مطرح می کنند. روح در سمپوزیوم و فیدروس معروف که در زمانی که سقراط هنوز زنده بود نوشته شده است، منشأ و معنای عشق را می یابیم. Cratylus در مورد ماهیت زبان بحث می کند. شاهکار بزرگ در ده کتاب، جمهوری مربوط به عدالت است (و شامل آموزش، برابری جنسیت ها، ساختار جامعه، و الغای برده داری است). از شش دیالوگ به اصطلاح دیالکتیکی یوتیدموس به فلسفه می پردازد. پارمنیدس متافیزیکی درباره مفاهیم کلی و هستی مطلق است. دلایل Theaetetus در مورد نظریه دانش. از دنباله های آن، سوفیست به نبودن می پردازد. Politicus با دولتمردی خوب و بد و دولت. Philebus با آنچه خوب است. Timaeus منشأ جهان مرئی را از عناصر هندسی انتزاعی جستجو می کند. رفتارهای ناتمام Critias آتلانتیس گمشده. همچنین آخرین اثر افلاطون از دوازده کتاب قوانین ناتمام است (سقراط در آن غایب است)، بحثی انتقادی از اصول قانون که افلاطون فکر می کرد یونانی ها ممکن است آن را بپذیرند.

< /p>

نسخه کتابخانه کلاسیک لوب افلاطون در دوازده جلد است.

Plato, the great philosopher of Athens, was born in 427 BCE. In early manhood an admirer of Socrates, he later founded the famous school of philosophy in the grove Academus. Much else recorded of his life is uncertain; that he left Athens for a time after Socrates' execution is probable; that later he went to Cyrene, Egypt, and Sicily is possible; that he was wealthy is likely; that he was critical of 'advanced' democracy is obvious. He lived to be 80 years old. Linguistic tests including those of computer science still try to establish the order of his extant philosophical dialogues, written in splendid prose and revealing Socrates' mind fused with Plato's thought.

In Laches, Charmides, and Lysis, Socrates and others discuss separate ethical conceptions. Protagoras, Ion, and Meno discuss whether righteousness can be taught. In Gorgias, Socrates is estranged from his city's thought, and his fate is impending. The Apology (not a dialogue), Crito, Euthyphro, and the unforgettable Phaedo relate the trial and death of Socrates and propound the immortality of the soul. In the famous Symposium and Phaedrus, written when Socrates was still alive, we find the origin and meaning of love. Cratylus discusses the nature of language. The great masterpiece in ten books, the Republic, concerns righteousness (and involves education, equality of the sexes, the structure of society, and abolition of slavery). Of the six so-called dialectical dialogues Euthydemus deals with philosophy; metaphysical Parmenides is about general concepts and absolute being; Theaetetus reasons about the theory of knowledge. Of its sequels, Sophist deals with not-being; Politicus with good and bad statesmanship and governments; Philebus with what is good. The Timaeus seeks the origin of the visible universe out of abstract geometrical elements. The unfinished Critias treats of lost Atlantis. Unfinished also is Plato's last work of the twelve books of Laws (Socrates is absent from it), a critical discussion of principles of law which Plato thought the Greeks might accept.

The Loeb Classical Library edition of Plato is in twelve volumes.