Plato on Justice and Power: Reading Book 1 of Plato’s Republic

کتاب 1 جمهوری افلاطون اغلب به عنوان یک مقدمه صرفاً منفی برای نظریه عدالت ارائه شده در بدنه اصلی آن کتاب تلقی می شود. این مطالعه استدلال می‌کند که، اگرچه مقدمه‌ای بر ایده‌های بعدی است، اما کتاب 1 موضوع و کارکرد مثبت خود را دارد: فشار برای پذیرش دیدگاه خاصی در مورد عدالت که مخالف تفسیرهای مرسوم از آن است. این دیدگاه مستلزم آن است که عدالت به‌عنوان قدرتی «داخلی» در نظر گرفته شود که انسان‌ها برای خوب کردن چیزها (از جمله خود و جوامعشان) دارند. تحلیل شخصیت نمایشی افلاطون، و همچنین بحث درباره استدلال های سقراط، با این تفکر هدایت می شود که آنها جنبه هایی از یک استراتژی کلی پیچیده را تشکیل می دهند که از طریق آن افلاطون امیدوار است بر مقاومت معاصران خود در برابر دیدگاه «سقراطی» در مورد عدالت غلبه کند. .

Book 1 of Plato's Republic is often treated as a merely negative prelude to the theory of justice presented in the main body of that book. This study argues that, though an introduction to later ideas, Book 1 has its own positive theme and function: to press for the acceptance of a certain perspective on justice that is opposed to conventional interpretations of it. This perspective requires that justice be seen as 'internal' to the power human beings have to render things (including themselves and their societies) good. The analysis of Plato's dramatic characterisation, as well as the discussion of Socrates' arguments, is guided by the thought that they form aspects of a complex overall strategy through which Plato hopes to overcome the resistance of his contemporaries to the 'Socratic' perspective on justice.