Plato, Metaphysics and the Forms

تعداد کمی از آموزه های فلسفی به اندازه نظریه اشکال افلاطون تأثیرگذار بوده و به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته اند. با این حال تعداد کمی به عنوان سوء تفاهم شده است. اکثر فیلسوفان، به توصیه ارسطو، اشکال را موجوداتی انتزاعی می دانند. با این حال، تطبیق این دیدگاه با سایر جنبه‌های اندیشه افلاطون، به‌ویژه نظریه معرفت او، دشوار است.
فرانسیس آ. گرابوفسکی قصد دارد نظریه فرم‌ها را از دریافت ارسطویی آن جدا کند، آن را با تفسیر آن در ابعاد بزرگ‌تر. چارچوب فلسفه افلاطون گرابوفسکی خاطرنشان می کند که این نظریه عمدتاً از نگرانی های معرفت شناختی پدید آمده است. او نشان می دهد که پیشینیان دانش را تقریباً منحصراً به عنوان آشنایی ادراکی با چیزها می دانستند. او در ادامه به بررسی معرفت شناسی افلاطون می پردازد و نشان می دهد که افلاطون دانش را نیز به عنوان ذهنی می داند که مستقیماً با موضوع خود آشنا می شود. گرابوفسکی استدلال می‌کند که افلاطون با الگوبرداری از دانش بر روی ادراک، نمی‌توانست اشکالی را که ارسطو و دیگران ادعا کرده‌اند تصور کند. او نتیجه می گیرد که تفسیر فرم ها به عنوان موجودیت های انضمامی و نه انتزاعی، دیدگاه معقول تر و منسجم تری از پروژه کلی فلسفی افلاطون ارائه می دهد.

Few philosophical doctrines have been as influential and as widely discussed as Plato's theory of Forms; yet few have been as misunderstood. Most philosophers, following the recommendation of Aristotle, regard the Forms as abstract entities. However, this view is difficult to square with other aspects of Plato's thought, in particular his theory of knowledge.
Francis A. Grabowski aims to dissociate the theory of Forms from its Aristotelian reception, by interpreting it within the larger framework of Plato's philosophy. Grabowski notes that the theory emerged largely from epistemological concerns. He shows that the ancients conceived of knowledge almost exclusively as a perception-like acquaintance with things. He goes on to examine Plato's epistemology and shows that Plato also regards knowledge as the mind being directly acquainted with its object. Grabowski argues that, by modelling knowledge on perception, Plato could not have conceived of the Forms as Aristotle and others have claimed. He concludes that an interpretation of the Forms as concrete rather than abstract entities provides a more plausible and coherent view of Plato's overall philosophical project.