Plasma Sources of Solar System Magnetospheres

این جلد آنچه را که ما از منبع پلاسمای مربوطه برای هر سیاره ذاتی مغناطیسی شده می دانیم، مرور می کند. منابع پلاسما اساساً در سه دسته قرار می گیرند: باد خورشیدی، یونوسفر (هر دو در زمین رایج هستند)، و منابع مرتبط با ماهواره.

در طول متن، مورد هر سیاره، از جمله ویژگی‌ها، ترکیب شیمیایی و شدت هر منبع توضیح داده شده است. نویسندگان همچنین توضیح می‌دهند که چگونه پلاسمای تولید شده در نواحی منبع برای پر کردن مگنتوسفر منتقل می‌شود و چگونه بعداً از بین می‌رود. به طور خلاصه، منابع غالب عبارتند از باد خورشیدی و یون های سطحی پراکنده شده در عطارد، باد خورشیدی و یونوسفر در زمین (اهمیت نسبی این دو مورد بحث در یک فصل مقدماتی خاص)، Io در مشتری و - یک بزرگ شگفتی یافته های کاسینی - انسلادوس در زحل. وضعیت اورانوس و نپتون، که هرکدام تنها توسط یک پرواز مورد بررسی قرار گرفتند، هنوز باز است و نیاز به مطالعات و کاوش بیشتر دارد. در فصل آخر، کتاب خلاصه‌ای از اطلاعات کمی از اورانوس و نپتون ارائه می‌کند، سپس آنچه را که از منابع پلاسما در سرتاسر منظومه شمسی می‌دانیم به روشی مقایسه‌ای خلاصه می‌کند و جهت‌هایی را برای تحقیقات آینده پیشنهاد می‌کند.

This volume reviews what we know of the corresponding plasma source for each intrinsically magnetized planet. Plasma sources fall essentially in three categories: the solar wind, the ionosphere (both prevalent on Earth), and the satellite-related sources.

Throughout the text, the case of each planet is described, including the characteristics, chemical composition and intensity of each source. The authors also describe how the plasma generated at the source regions is transported to populate the magnetosphere, and how it is later lost. To summarize, the dominant sources are found to be the solar wind and sputtered surface ions at Mercury, the solar wind and ionosphere at Earth (the relative importance of the two being discussed in a specific introductory chapter), Io at Jupiter and – a big surprise of the Cassini findings – Enceladus at Saturn. The situation for Uranus and Neptune, which were investigated by only one fly-by each, is still open and requires further studies and exploration. In the final chapter, the book offers a summary of the little we know of Uranus and Neptune, then summarizes in a comparative way what we know of plasma sources throughout the solar system, and proposes directions for future research.