Pious Irreverence: Confronting God in Rabbinic Judaism

یهودیت اغلب به عنوان دینی توصیف می‌شود که مشاجره با خدا را تحمل می‌کند، حتی آن را جشن می‌گیرد. گفته می‌شود که برخلاف مسیحیت و اسلام، یهودیت سنت اعتراض را تأیید می‌کند که اولین بار در داستان‌های کتاب مقدس ابراهیم، ​​ایوب و ارمیا بیان شده است. داو وایس در بی احترامی پرهیزگار اولین مطالعه علمی را در مورد ریشه های پیشامدرن این الاهیات متمایز یهودی از اعتراض نوشته است و به بررسی منشأ و توسعه آن در عصر خاخام می پردازد.

ویس استدلال می کند. که این رابطه خاص یهودی با امر الهی ریشه در متعارف ترین متون خاخام دارد، حتی زیرا او نشان می دهد که در یهودیت باستان ایده مناظره با خدا خود موضوع بحث بود. این کتاب با توضیح دیدگاه‌های رقیب و کاوش در مفروضات الهیات آنها، این ادعای علمی را به چالش می‌کشد که خاخام‌های اولیه خدا را موجودی اخلاقاً کامل می‌دانستند که باید از خوبی‌هایش در برابر گزارش‌های کتاب مقدس درباره اعمال غیراخلاقی الهی دفاع کرد. بی احترامی پرهیزگار روش هایی را بررسی می کند که در آنها خاخام ها کلمات تورات را برای معانی پنهانی جستجو می کردند که می توانست به آنها قدرت اخلاقی برای ابراز تردید و ناامیدی در مورد خدای کتاب مقدسی بدهد. آنها با استفاده از شخصیت‌های کتاب مقدس به عنوان سخنران خود، اغلب رفتار خدا را به چالش می‌کشیدند، حتی در چند مورد قابل توجه، و تصور می‌کردند که خدا خطا را قبول می‌کند و به معترض اعلام می‌کند: «تو چیزی به من آموختی؛ من حکم خود را باطل می‌کنم و کلام تو را می‌پذیرم. \"

Judaism is often described as a religion that tolerates, even celebrates arguments with God. Unlike Christianity and Islam, it is said, Judaism endorses a tradition of protest as first expressed in the biblical stories of Abraham, Job, and Jeremiah. In Pious Irreverence, Dov Weiss has written the first scholarly study of the premodern roots of this distinctively Jewish theology of protest, examining its origins and development in the rabbinic age.

Weiss argues that this particular Jewish relationship to the divine is rooted in the most canonical of rabbinic texts even as he demonstrates that in ancient Judaism the idea of debating God was itself a matter of debate. By elucidating competing views and exploring their theological assumptions, the book challenges the scholarly claim that the early rabbis conceived of God as a morally perfect being whose goodness had to be defended in the face of biblical accounts of unethical divine action. Pious Irreverence examines the ways in which the rabbis searched the words of the Torah for hidden meanings that could grant them the moral authority to express doubt about, and frustration with, the biblical God. Using characters from the Bible as their mouthpieces, they often challenged God's behavior, even in a few remarkable instances, envisioning God conceding error, declaring to the protestor, "You have taught Me something; I will nullify My decree and accept your word."