Pigeon Trouble: Bestiary Biopolitics in a Deindustrialized America

مشکل کبوتر داستان یک انسان شناس متولد خارج از کشور و پرنده هراس را روایت می کند که در صنعت پنهانی تیراندازی کبوتر در اعماق کشور زغال سنگ آنتراسیت پنسیلوانیا است. گرچه در ابتدا توسط یک اعتراض گسترده فعالان حقوق حیوانات به تیراندازی ضد کبوتر جلب شد، نویسنده به سرعت خود را در حال عبور از سرزمینی می‌بیند که بسیار عجیب‌تر از تقابل با جهان‌بینی‌ها است - دنیایی عجیب و غریب که از مسائل مربوط به کبوتر، هم به صورت مجازی و هم به معنای واقعی کلمه، اشباع شده است.

آنچه اتفاق می‌افتد، مراقبه‌ای پایدار در مورد خود انعکاس‌پذیری است، در حالی که نویسنده در مرز تحقیقات خود - ترس خودش از پرندگان - می‌چرخد. نتیجه تصویری صمیمی از دنیای معدنچیان از تئوری توطئه، یهود ستیزی و سفیدی است که همه به نوعی توسط مسائل کبوتر حک شده و از چشمان پریشان پرنده هراس دیده می شود. این آزمایش حیوانی از طریق نگاه هراسی با نقدی بر استناد بصری در چرخش خود انعکاسی انسان شناسی به پایان می رسد.

سانگ، قوم شناس با ذوق فلسفه، به سبک توصیفی و تحلیلی متمایز، وسواس زیادی به خود می نویسد. محل و ساکنان آن، دائماً واکنش‌های خود و تأثیرش بر دیگران را زیر نظر دارد، اما همیشه مفاهیم بزرگ‌تری را برای موضوع خود مطرح می‌کند.

Pigeon Trouble chronicles a foreign-born, birdphobic anthropologist's venture into the occult craft of pigeon shooting in the depths of Pennsylvania's anthracite coal country. Though initially drawn by a widely publicized antipigeon shoot protest by animal rights activists, the author quickly finds himself traversing into a territory much stranger than clashing worldviews—an uncanny world saturated with pigeon matters, both figuratively and literally.

What transpires is a sustained meditation on self-reflexivity as the author teeters at the limit of his investigation—his own fear of birds. The result is an intimate portrayal of the miners' world of conspiracy theory, anti-Semitism, and whiteness, all inscribed one way or another by pigeon matters, and seen through the anguished eyes of a birdphobe. This bestiary experiment through a phobic gaze concludes with a critique on the visual trope in anthropology's self-reflexive turn.

An ethnographer with a taste for philosophy, Song writes in a distinctive descriptive and analytical style, obsessed with his locale and its inhabitants, constantly monitoring his own reactions and his impact on others, but always teasing out larger implications to his subject.