دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lillian Lan-ying Tseng
سری: Harvard East Asian Monographs
ISBN (شابک) : 0674060695, 9780674060692
ناشر: Harvard University Asia Center
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 469
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 30 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Picturing Heaven in Early China به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تصویر بهشت در چین اولیه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تیان یا بهشت در چین اولیه معانی متعددی داشت. از زمان ژو غربی برای نشان دادن آسمان و بالاترین خدا استفاده می شد و بعداً به عنوان نیروی محرکه حرکت کیهان و خانه خدایان و حیوانات خیالی در نظر گرفته شد. در سلسله هان، که شاهد هجوم مواد بصری بهشت بودند، مفهوم بهشت قلمروی جاودانه را در بر می گرفت که انسان ها می توانستند پس از مرگ به آن صعود کنند. لیلیان تسنگ با استفاده از مواد حفاری شده نشان می دهد که چگونه صنعتگران هان مفاهیم مختلف بهشت را - به عنوان دستور، خیال و آسمان - به موجودات تصویری تبدیل کردند. بهشت هان با آنچه صنعتگران به آن نگاه می کردند نشان داده نمی شد، بلکه با چیزی که آنها به آن نگاه می کردند نشان داده می شد. صنعتگران با تصاحب و اصلاح دانش مربوط به کیهانشناسی، اسطورهشناسی، نجوم به بهشت دست یافتند. بنابراین تصویر بهشت در هان چین منعکس کننده رابطی از تصویر و دانش بود. تسنگ با بررسی بهشت آنگونه که در ساختمان های آیینی، ظروف خانگی و تزئینات مراسم تشییع جنازه به تصویر کشیده شده است، معتقد است که دید می تواند آینه ای برای بصری نگه دارد. بهشت فرهنگی ساخته شد و باید بازسازی شود.
Tian, or Heaven, had multiple meanings in early China. It had been used since the Western Zhou to indicate both the sky and the highest god, and later came to be regarded as a force driving the movement of the cosmos and as a home to deities and imaginary animals. By the Han dynasty, which saw an outpouring of visual materials depicting Heaven, the concept of Heaven encompassed an immortal realm to which humans could ascend after death. Using excavated materials, Lillian Tseng shows how Han artisans transformed various notions of Heaven--as the mandate, the fantasy, and the sky--into pictorial entities. The Han Heaven was not indicated by what the artisans looked at, but rather was suggested by what they looked into. Artisans attained the visibility of Heaven by appropriating and modifying related knowledge of cosmology, mythology, astronomy. Thus the depiction of Heaven in Han China reflected an interface of image and knowledge. By examining Heaven as depicted in ritual buildings, on household utensils, and in the embellishments of funerary settings, Tseng maintains that visibility can hold up a mirror to visuality; Heaven was culturally constructed and should be culturally reconstructed.