Pictures, Images, and Conceptual Change: An Analysis of Wilfrid Sellars’ Philosophy of Science

در این مقاله من با مشکل تغییر مفهومی سروکار دارم. نیازی به گفتن نیست که راه های زیادی برای نزدیک شدن به این موضوع وجود دارد. اما، همانطور که من می بینم، مشکل به نشان دادن این است که چگونه سیستم های فکری حال و آینده، بسط های عقلانی سیستم های قبلی هستند. این هدف ممکن است قابل دستیابی نباشد. کوهن، برای مثال، پیشنهاد می‌کند که تغییر عمدتاً تابعی از فشارهای اجتماعی-اقتصادی است (به طور کلی). اما عده ای معتقدند که می توان برای عقلانیت تغییر به ویژه در علم موردی قائل شد. ویلفرد سلرز یکی از این افراد است. در حالی که سلرز گزارش کاملی از مسائل مربوط به حل مسئله تغییر مفهومی ایجاد کرده است، او همچنین فیلسوفی بسیار دشوار است که در مورد آن بحث شود. مشکل از این واقعیت ناشی می شود که او یک فیلسوف به بهترین معنای کلمه است. نخست، او وظایف تحلیل دیدگاه‌های جایگزین را هم با ظرافت و هم با بصیرت انجام می‌دهد، و به‌طور دیالکتیکی اصول اساسی مشکلات و نارسایی‌های پیشنهادهای قبلی را آشکار می‌کند. ثانیاً او یک فیلسوف سیستماتیک است. به این معنا که او می‌خواهد سیستمی از تفکر فلسفی را در سنت بزرگی که از افلاطون تا سر سفید را در بر می‌گیرد، بسط دهد. حالا با همه اینها به اعتبار او، به نظر می رسد که اصلاً مشکلی وجود ندارد، اگر او واقعاً راه سازندگان گذشته نظام های فلسفی را دنبال می کند، باید مانند بقیه با او رفتار کرد.

In this essay I am concerned with the problem of conceptual change. There are, needless to say, many ways to approach the issue. But, as I see it, the problem reduces to showing how present and future systems of thought are the rational extensions of prior ones. This goal may not be attainable. Kuhn, for example, suggests that change is mainly a function of socio-economic pressures (taken broadly). But there are some who believe that a case can be made for the rationality of change, especially in science. Wilfrid Sellars is one of those. While Sellars has developed a full account of the issues involved in solving the problem of conceptual change, he is also a very difficult philosopher to discuss. The difficulty stems from the fact that he is a philosopher in the very best sense of the word. First, he performs the tasks of analyzing alternative views with both finesse and insight, dialectically laying bare the essentials of problems and the inadequacies of previous proposals. Secondly, he is a systematic philosopher. That is, he is concerned to elaborate a system of philosophical thought in the grand tradition stretching from Plato to White­ head. Now with all of this to his credit, it would appear that there is no difficulty at all, one should simply treat him like all the others, if he indeed follows in the footsteps of past builders of philosophic systems.