Picture Titles: How and Why Western Paintings Acquired Their Names

عنوان یک عکس اغلب اولین راهنمای ما برای درک تصویر است. با این حال، نقاشی‌ها همیشه عنوان نداشتند، و بسیاری از بوم‌ها نام خود را از متصدیان، فروشندگان، و چاپگران - نه هنرمندان - به دست آوردند. با نگاهی اصیل و تاریخی به نحوه نامگذاری نقاشی های غربی، عناوین تصاویر نشان می دهد که چگونه این عمل در واکنش به شرایط دنیای هنر مدرن توسعه یافته است و چگونه عناوین استقبال از آثار هنری را از زمان بروگل و رامبراند تا به امروز.

روث برنارد یزل داستان را با افول حمایت و ظهور بازار هنر در قرن هفدهم و هجدهم آغاز می‌کند، زیرا تیراژ روزافزون تصاویر و دموکراتیزه کردن عموم بیننده نیاز به مختصری را ایجاد کرد که بوسیله آن بتوان آثار را در فاصله ای دورتر از خلقتشان شناسایی کرد. گسترش سواد هم تمرین تیتر زدن تصاویر را تشویق کرد و هم نگرانی های جدیدی را در مورد روابط بین کلمه و تصویر برانگیخت، از جمله ترس از اینکه خواندن جای نگاه کردن را گرفته است. Yeazell نشان می دهد که بیشتر عناوین ساخته شده قبل از قرن نوزدهم کار واسطه ها بوده است و حتی امروزه بسیاری از هنرمندان برای نام گذاری تصاویر خود به دیگران متکی هستند. یزل استدلال می‌کند که نقاشی که می‌خواهد عنوانی باقی بماند، باید دست به یک اقدام تهاجمی نویسنده بزند. او موارد برجسته ای مانند سوگند هوراتی ها دیوید و آثار ترنر، کوربت، ویسلر، ماگریت، و جاسپر جانز را بررسی می کند. نقاشی غربی از رنسانس تا به امروز، عناوین تصاویر نور جدیدی را بر روش‌هایی که ما هنرهای بصری را تفسیر و قدردانی می‌کنیم، می‌افکند.

A picture's title is often our first guide to understanding the image. Yet paintings didn't always have titles, and many canvases acquired their names from curators, dealers, and printmakers--not the artists. Taking an original, historical look at how Western paintings were named, Picture Titles shows how the practice developed in response to the conditions of the modern art world and how titles have shaped the reception of artwork from the time of Bruegel and Rembrandt to the present.

Ruth Bernard Yeazell begins the story with the decline of patronage and the rise of the art market in the seventeenth and eighteenth centuries, as the increasing circulation of pictures and the democratization of the viewing public generated the need for a shorthand by which to identify works at a far remove from their creation. The spread of literacy both encouraged the practice of titling pictures and aroused new anxieties about relations between word and image, including fears that reading was taking the place of looking. Yeazell demonstrates that most titles composed before the nineteenth century were the work of middlemen, and even today many artists rely on others to name their pictures. A painter who wants a title to stick, Yeazell argues, must engage in an act of aggressive authorship. She investigates prominent cases, such as David's Oath of the Horatii and works by Turner, Courbet, Whistler, Magritte, and Jasper Johns.?????

Examining Western painting from the Renaissance to the present day, Picture Titles sheds new light on the ways that we interpret and appreciate visual art.