Physical Rehabilitation of Paralysed Facial Muscles: Functional and Morphological Correlates

نویسنده با استفاده از یک رویکرد ترکیبی مورفو-عضلانی دریافت که عصب دهی اتصال عصبی-عضلانی (NMJ) عاملی حیاتی برای بازیابی عملکرد پس از قطع و بخیه زدن عصب صورت است. از آنجایی که پلی عصب وابسته به فعالیت است و می توان آن را دستکاری کرد، نویسنده سعی کرد با تحریک الکتریکی یا با ماساژ بافت نرم یک درمان بالینی امکان پذیر طراحی کند. ابتدا تحریک الکتریکی روی عصب صورت قطع شده یا عضلات فلج صورت اعمال شد. هر دو روش عملکرد موتور ارتعاشی را بهبود ندادند (تجزیه و تحلیل حرکت مبتنی بر ویدیوی هم زدن)، نتوانستند عصب دهی را کاهش دهند و حتی تعداد NMJ عصب‌شده را به یک پنجم مقادیر نرمال کاهش دادند. در مقابل، نوازش ملایم عضلات ویبریسیال فلج شده با دست منجر به بازیابی کامل هم زدن شد. این تحریک دستی به تامین حسی دست نخورده اهداف عضلانی عصب‌کشی شده بستگی دارد و همچنین پس از آناستوموز هیپوگلاسال-صورت، پس از پیوند عصب بین‌پوزیشنال، زمانی که به عضله چشمی چشمی و پس از برش و بخیه زدن عصب هیپوگلاسال اعمال می‌شود، موثر است. از این نتایج نویسنده نتیجه می گیرد که تحریک دستی یک روش غیر تهاجمی با پتانسیل فوری برای توانبخشی بالینی پس از بازسازی عصب صورت است.

Using a combined morpho-functional approach the author found that polyinnervation of the neuro-muscular juction (NMJ) is the critical factor for recovery of function after transection and suture of the facial nerve. Since polyinnervation is activity-dependent and can be manipulated, the author tried to design a clinically feasible therapy by electrical stimulation or by soft tissue massage. First, electrical stimulation was applied to the transected facial nerve or to paralysed facial muscles. Both procedures did not improve vibrissal motor performance (video-based motion analysis of whisking), failed to diminish polyinnervation and even reduced the number of innervated NMJ to one fifth of normal values. In contrast, gentle stroking of the paralysed vibrissal muscles by hand resulted in full recovery of whisking. This manual stimulation depends on intact sensory supply of the denervated muscle targets and is also effective after hypoglossal-facial anastomosis, after interpositional nerve grafting, when applied to the orbicularis oculi muscle and after transection and suture of the hypoglossal nerve. From these results the author concludes that manual stimulation is a non-invasive procedure with immediate potential for clinical rehabilitation following facial nerve reconstruction.