Physical Aspects of Stereotactic Radiosurgery

هنگامی که برای اولین بار این کتاب را پیشنهاد دادم، یکی از امیدها این بود که این کتاب مرحله ای باشد که در آن بحثی آرام و منطقی در مورد تکنیک های مختلف جراحی رادیویی استریوتاکتیک انجام شود. در آن زمان، بحث های کینه توزانه زیادی وجود داشت که میل به مبهم ساختن شایستگی های علمی و پزشکی هر یک از روش های جداگانه داشت. در حال حاضر، خوشحالم که بگویم زمینه جراحی رادیو تاکتیک استریوتاکتیک کمتر با چنین وضعیت نامناسبی مواجه شده است. این رشته چه از نظر فنی و چه از لحاظ پزشکی گام های زیادی به سوی بلوغ برداشته است. در طول این فرآیند تشک‌سازی، طرح‌ها و سخنرانی‌های باشکوه زیادی از طرف رادیوسرجری استریوتاکتیک انجام شده است. به ناچار، واقعیت با هیاهوها مطابقت نخواهد داشت، اما روند طبیعی توسعه در این نوع مسائل چنین است. با این حال، حتی اگر رویدادها ممکن است با امیدهای ما مطابقت نداشته باشند، باید سخنان هربرت پارکر را در نظر داشته باشیم. او با درک این موضوع که روش‌های جدید برای درمان سرطان شانس موفقیت انقلابی زیادی ندارند، به درستی اشاره کرد که "... با هر نوع تشعشعی، فاصله بین موفقیت و شکست کم است. موفقیت کمی بزرگتر است ... این ممکن است به عنوان یک پیشرفت بزرگ طبقه بندی شود. \" Mark H.

When I first proposed this book, one of the hopes was that it would be the stage upon which would be conducted a quiet, well­ reasoned discussion of the various techniques of stereotactic radio­ surgery. At that time, there was quite a bit of rancorous debate that tended to obscure the scientific and medical merits of each of the separate methods. At the present time, I am happy to report that the field of stereotactic radiosurgery is much less riven by such inappropriate posturing. The field has taken many steps towards maturity, both technically and medically. In the course of this mat­ uration process, there have been many grandiose plans and speeches made on behalf of stereotactic radiosurgery. Inevitably, the reality will not live up to the hype, but such is the natural course of devel­ opment in these sorts of matters. However, even though events may not match our hopes, we should keep in mind the words of Herbert Parker. Recognizing that new modalities for the treatment of cancer do not stand much chance of revolutionary success, nevertheless, he quite correctly pointed out that " . . . with any type of radiatiQn, the margin between success and failure is small. If the chance of success is a little greater . . . thi~ might well be classed as a great advance. " Mark H.