Photopoetics at Tlatelolco: Afterimages of Mexico, 1968

در ماه‌های منتهی به بازی‌های المپیک 1968 در مکزیکوسیتی، دانشجویان به خیابان‌ها آمدند و خواستار دموکراسی‌سازی بیشتر و سرکوب مقاومت سیاسی توسط حزب حاکم PRI شدند. در طی یک جلسه جمعی که در میدان سه فرهنگ در محله تلاتلولکو برگزار شد، نیروهای شبه نظامی به سمت تجمع کنندگان آتش گشودند. تعداد کشته شدگان این قتل عام همچنان یک رقم مورد مناقشه است، از شمارش رسمی ده ها تا تخمین صدها روزنامه نگار و محقق. Photopoetics در Tlatelolco با بازخوانی میراث این تراژدی از طریق مداخلات هنری-سیاسی مختلف در طول دهه‌ها، سرکوب دوگانه دولت را بررسی می‌کند - هم تأثیرات خردکننده قتل عام بر جنبش و هم دستکاری گفتمان فرهنگی و اندیشه سیاسی در عواقب

ساموئل اشتاینبرگ با بررسی مصنوعات مختلف از عکاسی مستند و شهادت گرفته تا شعر، مقاله، وقایع نگاری، سینما، متون ادبی، ویدئو و اجرا، ماهیت گسترده عکاسی و فتوشاپیایی شاهد مدرن و همچنین عناصر خاص را در نظر می گیرد. نور (تیراندازی، شراره، فلاش دوربین) که در نهایت قتل عام را مشخص کرد. اشتاینبرگ همچنین راه هایی را نشان می دهد که برچسب های «قتل عام» و «فداکاری» برداشت های معاصر را از سرکوب آشکار و خشونت آمیز ناآرامی های دولت نشان می دهد. Photopoetics در Tlatelolco با پیامدهایی برای فرآیندهای مشابه در سایر نقاط آمریکای لاتین از دهه 1960 تا به امروز، یک مدل قدرتمند جدید برای درک تلاقی تاریخ سیاسی و حافظه فرهنگی ارائه می دهد.

In the months leading up to the 1968 Olympic games in Mexico City, students took to the streets, calling for greater democratization and decrying crackdowns on political resistance by the ruling PRI party. During a mass meeting held at the Plaza of the Three Cultures in the Tlatelolco neighborhood, paramilitary forces opened fire on the gathering. The death toll from the massacre remains a contested number, ranging from an official count in the dozens to estimates in the hundreds by journalists and scholars. Rereading the legacy of this tragedy through diverse artistic-political interventions across the decades, Photopoetics at Tlatelolco explores the state’s dual repression—both the massacre’s crushing effects on the movement and the manipulation of cultural discourse and political thought in the aftermath.

Examining artifacts ranging from documentary photography and testimony to poetry, essays, chronicles, cinema, literary texts, video, and performance, Samuel Steinberg considers the broad photographic and photopoetic nature of modern witnessing as well as the specific elements of light (gunfire, flares, camera flashes) that ultimately defined the massacre. Steinberg also demonstrates the ways in which the labels of “massacre” and “sacrifice” inform contemporary perceptions of the state’s blatant and violent repression of unrest. With implications for similar processes throughout the rest of Latin America from the 1960s to the present day, Photopoetics at Tlatelolco provides a powerful new model for understanding the intersection of political history and cultural memory.