Photography and the Non-Place: The Cultural Erasure of the City

این کتاب دفاع انتقادی و زیبایی‌شناختی از «غیر مکان» را به‌عنوان اقدامی برای احیای فرهنگی ارائه می‌کند. از طریق ویژگی‌های ترمیمی عکاسی، اهمیت فرهنگی غیرمکان را دوباره مفهوم‌سازی می‌کند. این غیر مکان اغلب به عنوان "زمین بایر" نامیده می شود و معمولاً از آن اجتناب می شود. سایت‌هایی که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته‌اند، در جایی قرار دارند که دسترسی و مالکیت اغلب مبهم یا مورد اختلاف است. آنها محل فراموشی فرهنگی هستند. این مطالعه با تکیه بر رویه تحقیقات عکاسی خود نویسنده، و همچنین مطالبی از عکاسانی مانند اد روشا، جوئل استرنفلد و ریچارد میسراخ، از یک بین‌امتنیتی عمداً کنایه‌ای استفاده می‌کند تا بینشی منحصربه‌فرد از مفاهیم مورد مناقشه پیرامون نمایش منظره ارائه دهد. در نهایت، استدلال می‌کند که غیرمکان این پتانسیل را دارد که نسخه‌ای از انگلستان را آشکار کند که پرسش‌هایی درباره هویت، از دست دادن، حافظه، ارزش‌گذاری منظره و شاید مهم‌تر از همه، چگونگی رسیدن به مکان معنادارتری را ایجاد می‌کند.

This book presents a critical and aesthetic defence of “non-place” as an act of cultural reclamation. Through the restorative properties of photography, it re-conceptualises the cultural significance of non-place. The non-place is often referred to as “wasteland”, and is usually avoided. The sites investigated in this book are located where access and ownership are often ambiguous or in dispute; they are places of cultural forgetting. Drawing on the author’s own photographic research-led practice, as well as material from photographers such as Ed Ruscha, Joel Sternfeld and Richard Misrach, this study employs a deliberately allusive intertexuality to offer a unique insight into the contested notions surrounding landscape representation. Ultimately, it argues that the non-place has the potential to reveal a version of England that raises questions about identity, loss, memory, landscape valorisation, and, perhaps most importantly, how we are to arrive at a more meaningful place.