Photography and death

ایده عکاسی از مردگان به قدمت خود عکاسی است. در بیشتر موارد، عکس‌های مربوط به مرگ زودهنگام توسط بستگان متوفی سفارش داده شده یا گرفته شده و به عنوان بخشی از مجموعه خانوادگی در خانه نگهداری می‌شوند. زمانی این عکس‌ها نامناسب و مخوف تصور می‌شدند، امروزه این عکس‌ها نقش مفیدی در درمان سوگ دارند.

عکاسی و مرگ زیبایی و اهمیت چنین تصاویری را نشان می دهد که قبلاً به عنوان آزاردهنده یا نادیده گرفته می شدند. گروتسک، و آنها را در چارچوب تغییر نگرش فرهنگی نسبت به مرگ و فقدان قرار می دهد. آدری لینکمن بدون در نظر گرفتن تصاویر مرگ از طریق جنگ، خشونت یا بلایای طبیعی، بر عکس‌های مرگ‌های طبیعی در خانواده تمرکز می‌کند. او طیف وسیعی از عکس‌های مرتبط با مرگ را که از دهه 1840 در اروپا و آمریکای شمالی تولید شده‌اند، شناسایی می‌کند و نمودارهایی را در نحوه رفتار آنها در طول دهه‌ها تغییر می‌دهد.

عکاسی و مرگ مورخان و پزشکان عکس، هنر و اجتماعی را در زمینه سوگ و سوگواری علاقه مند خواهد کرد. درمان، و همچنین کسانی که مایل به درک بهتر تصاویر اجداد گمشده ای هستند که از صفحات آلبوم های خانوادگی به عقب نگاه می کنند.

The idea of photographing the dead is as old as photography itself. For the most part, early death photographs were commissioned or taken by relatives of the deceased and preserved in the home as part of the family collection. Once thought inappropriate and macabre, today these photographs are considered to have a beneficial role in bereavement therapy.

Photography and Death reveals the beauty and significance of such images, formerly dismissed as disturbing or grotesque, and places them within the context of changing cultural attitudes towards death and loss. Excluding images of death through war, violence, or natural disasters, Audrey Linkman concentrates on photographs of natural deaths within the family. She identifies the range of death-related photographs that have been produced in both Europe and North America since the 1840s and charts changes in their treatment through the decades.

Photography and Death will interest photo, art, and social historians and practitioners in the field of bereavement therapy, as well as those who wish to better understand the images of long-lost ancestors who gaze back from the pages of family albums.