Photoelectronic Imaging Devices: Physical Processes and Methods of Analysis

در دهه گذشته، تحقیقات نوری و آموزش اپتیک در دانشگاه‌های بزرگ چه در این کشور و چه در خارج از کشور، تجدید حیاتی بزرگ بوده است. دستگاه‌های الکترواپتیکی به موضوعی چالش‌برانگیز تبدیل شده‌اند که هم در بخش مهندسی برق و هم در بخش‌های فیزیک اکثر مدارس بزرگ نفوذ کرده است. به نظر می رسد چیزی در مورد لیزر وجود دارد که هم برای مهندس برق عملی که مشتاق تحقیقات بنیادی است و هم برای فیزیکدانان بنیادی با اشتیاق برای عملی بودن جذاب است. به هر حال، همین شکل از اشتیاق قبلاً در مطالعه دستگاه‌های فوتوالکترونیکی که تصاویر را تشکیل می‌دهند وجود نداشته است. این زمینه تلاش روز به روز پیچیده تر می شود زیرا اشکال جدیدتری از دستگاه های حالت جامد وارد میدان می شوند، نه تنها در پایان پردازش داده، بلکه در تبدیل انرژی تابشی به الگوهای بار الکتریکی که ذخیره، دستکاری و خوانده می شوند. به گونه ای که یک دهه پیش فراتر از برخی محدودیت های اساسی در نظر گرفته می شد.

The past decade has seen a major resurgence in optical research and the teaching of optics in the major universities both in this country and abroad. Electrooptical devices have become achallenging subject of study that has penetrated both the electrical engineering and the physics departments of most major schools. There seems to be something about the laser that has appealed to both the practical electrical engineer with a hankering for fundamental research and to the fundamental physicist with a hankering to be practical. Somehow or other, this same form of enthusiasm has not previously existed in the study of photoelectronic devices that form images. This field of endeavor is becoming more and more sophisticated as newer forms of solid-state devices enter the field, not only in the data-processing end, but in the conversion of radiant energy into electrical charge patterns that are stored, manipulated, and read out in a way that a decade ago would have been considered beyond some fundamental limit or other.