Philosophy and the Climate Crisis: How the Past Can Save the Present

این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه تاریخ فلسفه می‌تواند ما را به واقعیت جدیدی که بحران اقلیمی به وجود آمده است، سوق دهد.

اگر بحران آب و هوا را به‌عنوان بحرانی عمیقا وجودی درک کنیم، می‌تواند به بررسی این موضوع کمک کند. روشی که فیلسوفان گذشته به بحران های مشابه در زمان خود واکنش نشان می دادند. این کتاب به بررسی پنج بحران گذشته می پردازد که هر کدام شامل شکل منحصر به فردی از آسیب های جمعی است. این وقایع -جنگ، اشغال، تبعید، انقلاب علمی و انقلاب سیاسی- فیلسوفان را برانگیخت تا کل جهان را در اندیشه بازسازی کنند و متافیزیکی بسازند. ویلیستون یک نوآوری فکری کلیدی را از هر سیستم متافیزیکی استخراج می کند:

• این قدرت سیاسی باید توسط دانش سیستم آب و هوایی محدود شود (افلاطون)

• این که استدلال اخلاقی و سیاسی باید آگاه باشد. با توجه یا عشق به کل اکولوژیک (آگوستین)

• اینکه ما باید طراحی تکنوسفر را تقویت کنیم (دکارت)

• اینکه ما باید زمین را به عنوان یک سیستم پیچیده درونی تصور کنیم (اسپینوزا)

• و اینکه ما باید به هر کسی یا هر چیزی حقوقی اعطا کنیم - در نهایت خود سیستم زمین - که منافع حیاتی آنها توسط اثرات تغییرات آب و هوایی در معرض تهدید قرار می گیرد (هگل).

فلسفه و بحران آب و هوا مورد توجه دانشجویان و دانش پژوهان تغییرات آب و هوایی، فلسفه و اخلاق محیطی و علوم انسانی محیط زیست خواهد بود.

This book explores how the history of philosophy can orient us to the new reality brought on by the climate crisis.

If we understand the climate crisis as a deeply existential one, it can help to examine the way past philosophers responded to similar crises in their times. This book explores five past crises, each involving a unique form of collective trauma. These events―war, occupation, exile, scientific revolution and political revolution―inspired the philosophers to remake the whole world in thought, to construct a metaphysics. Williston distills a key intellectual innovation from each metaphysical system:

• That political power must be constrained by knowledge of the climate system (Plato)

• That ethical and political reasoning must be informed by care or love of the ecological whole (Augustine)

• That we must enhance the design of the technosphere (Descartes)

• That we must conceive the Earth as an internally complex system (Spinoza)

• And that we must grant rights to anyone or anything―ultimately the Earth system itself―whose vital interests are threatened by the effects of climate change (Hegel).

Philosophy and the Climate Crisis will be of great interest to students and scholars of climate change, environmental philosophy and ethics and the environmental humanities.