Philosophy and exegesis in Simplicius : the methodology of a commentator

این اولین مطالعه طولانی کتاب به زبان انگلیسی در مورد رویکرد تفسیری و فلسفی تفسیرهای سیمپلیسیوس کیلیکیه (حدود 530 پس از میلاد) است. کار سیمپلیسیوس که با پیچیدگی و دانش اعتقادی مشخص شده است، به طور غیرمعمولی خودآگاه، آموخته و غنی از منابع است، و بنابراین او یکی از آن نویسندگان نادری است که مورد توجه فیلسوفان باستان، مورخان و کلاسیک نویسان است. در اینجا، هان بالتوسن استدلال می‌کند که درک ما از روش‌شناسی سیمپلیسیوس بسیار افزایش می‌یابد اگر مطالعه کنیم که چگونه رویکرد علمی او بر تفسیر فلسفی او تأثیر می‌گذارد. تفاسیر او در زمینه فکری خود قرار می گیرند و چندین مطالعه موردی بر برخورد انتقادی او با فیلسوفان پیشین و استفاده اغلب جدلی او از تفاسیر قبلی روشن می شود. «فلسفه و تفسیر در سیمپلیسیوس» نه تنها اهداف، پیش فرض ها و تأثیر کار سیمپلیسیوس را روشن می کند، بلکه نشان می دهد که چگونه، به عنوان فیلسوفی توانا که ایده های ارسطویی و افلاطونی را تبیین می کند، روشی را ادامه داده و توسعه می دهد که فلسفه را توسط او دنبال می کند. روش تعامل تفسیری با متفکران و مفسران پیشین. این تحقیق ارتباط با موضوعات گسترده‌تری را باز می‌کند، مانند پذیرش فلسفه پیش‌سالاری در سنت تفسیر، ماهیت و هدف تفاسیر او، و نابودی فلسفه بت‌پرستان.

This is the first book-length study in English of the interpretative and philosophical approach of the commentaries of Simplicius of Cilicia (c. AD 530). Simplicius' work, marked by doctrinal complexity and scholarship, is unusually self-conscious, learned and rich in its sources, and he is therefore one of those rare authors who is of interest to ancient philosophers, historians and classicists alike. Here, Han Baltussen argues that our understanding of Simplicius' methodology will be greatly enhanced if we study how his scholarly approach impacts on his philosophical exegesis. His commentaries are placed in their intellectual context and several case studies shed light on his critical treatment of earlier philosophers and his often polemical use of previous commentaries. "Philosophy and Exegesis in Simplicius" not only clarifies the objectives, pre-suppositions and impact of Simplicius' work, but also illustrates how, as a competent philosopher explicating Aristotelian and Platonic ideas, he continues and develops a method that pursues philosophy by way of exegetical engagement with earlier thinkers and commentators. The investigation opens up connections with broader issues, such as the reception of Presocratic philosophy within the commentary tradition, the nature and purpose of his commentaries, and the demise of pagan philosophy.