Philosophical Siblings: Varieties of Playful Experience in Alice, William, and Henry James

آلیس جیمز: نوراستنیک و دیاریست نمونه قرن نوزدهم. ویلیام جیمز: شخصیتی اساسی برای روانشناسی و فلسفه آمریکایی. هنری جیمز: نویسنده و منتقد ادبی برجسته. این سه شخصیت نمادین فرهنگ و نامه‌های آمریکایی قرن نوزدهم نیز خواهر و برادر، فرزندان خانواده مشهور جیمز بودند، اما به نظر می‌رسد که روزنامه‌نگار، روان‌شناس و رمان‌نویس حوزه‌های متفاوتی از اقتدار فرهنگی را اشغال کرده‌اند و با مخاطبان مختلف صحبت می‌کنند (یا ، در مورد آلیس، به هیچ وجه مخاطب نیست). نوشته های آنها به ندرت با هم در نظر گرفته شده است.

در برادر و برادران فلسفی جین اف. تریلکیل می پرسد که وقتی نوشته های آنها را به طور جمعی مطالعه می کنیم، چه داستان جدیدی روشن می شود. با نزدیک شدن به جیمزها به عنوان متفکرانی صمیمی که در یک میدان بازی مشترک فعالیت می‌کنند، تریلکیل پروژه مشترک خواهر و برادر را آشکار می‌کند - بخشی روان‌شناختی، بخشی فلسفی - نشان می‌دهد چگونه ذهن‌ها در دنیایی مملو از احتمالات و خطرات با هم برخورد می‌کنند. دانشمندان در آزمایشگاه‌های روان‌شناسی قرن نوزدهم در حال مطالعه افراد منزوی، ردیابی حرکات چشم و زمان‌بندی واکنش‌ها برای درک بهتر ماشین انسان بودند. در مقابل، مدل‌های جیمز برای کشف، اسباب‌بازی‌های فلسفی بودند: وسایل مسخره‌ای که ویژگی‌های ادراک را روشن می‌کنند و همچنین به طرز شیطانی سرگرم‌کننده هستند. با شوخ طبعی کودکانه، بازیگوشی فکری خواهران و برادران هم پیام و هم رسانه است، که در سبکی رسا که از ناهماهنگی استفاده می کند، از پوچی ها لذت می برد، و گاهی اوقات، به طعنه، نیش انتقاد را وارد می کند.

مهمتر از همه، نوشته‌های جیمز مدل‌سازی می‌کنند که چگونه انسان‌ها اعمال بلند ادراک و خلقت را انجام می‌دهند. آلیس، ویلیام و هنری جیمز صرفاً یک نظریه جدید و تعاملی ذهن ارائه نکردند. آنها آن را در نوشته های خود به عنوان یک تمرین مبتنی بر کنجکاوی نمایش دادند. برادر و برادران فلسفی دعوت آنها را به بازی متفکرانه می پذیرد و شیوه ای تازه برای تفکر در مورد برخوردهای ادبی به طور کلی تر ارائه می دهد، روشی که حتی به سنگین ترین متون با سبکی جدی برخورد می کند.

Alice James: an exemplary nineteenth-century neurasthenic and diarist. William James: a foundational figure for American psychology and philosophy. Henry James: a preeminent author and literary critic. These three iconic figures of nineteenth-century American culture and letters were also siblings, children of the storied James family, yet the diarist, the psychologist, and the novelist have seemed to occupy distinct realms of cultural authority and to speak to different audiences (or, in the case of Alice, to no audience at all). Their writings have rarely been considered together.

In Philosophical Siblings Jane F. Thrailkill asks what new story is illuminated when we study their writings collectively. By approaching the Jameses as intimate thinkers operating on a common field of play, Thrailkill reveals the siblings' shared project—part psychological, part philosophical—of showing how minds meet in a world teeming with possibilities and risks. Scientists in nineteenth-century psychology labs were studying isolated individuals, tracking eye movements, and timing reactions to better understand the human machine. In contrast, the Jameses' models for discovery were philosophical toys: ludic devices that light up quirks of perception and are devilishly fun as well. With childlike humor, the siblings' intellectual playfulness is both message and medium, manifested in an expressive style that exploits incongruity, delights in absurdities, and sometimes, teasingly, inflicts the sting of critique.

Most important, the Jameses' writings model how human beings accomplish high-wire acts of perception and creation. Alice, William, and Henry James did not merely present a new, interactive theory of mind; they dramatized it in their writings as a curiosity-based practice. Philosophical Siblings accepts their invitation to mindful play and offers a fresh way of thinking about literary encounters more generally, one that approaches even the weightiest texts with serious lightness.