Philosophical Languages in the Seventeenth Century: Dalgarno, Wilkins, Leibniz

این کتاب سه پروژه زبانی انجام شده در قرن هفدهم را مورد بحث قرار می دهد: زبان های مصنوعی ایجاد شده توسط دالگامو و ویلکینز، و طرح ناتمام لایبنیتس. هر یک از پروژه ها را به عنوان تعهدات مستقلی در نظر می گیرد که شایسته مطالعه و قضاوت در نوع خود هستند. به همین دلیل، دو زبان مصنوعی و همچنین کارهای لیب نیز در این زمینه با جزئیات قابل توجهی شرح داده شده است. در عین حال، ویژگی‌های این طرح‌ها با زمینه فکری آن‌ها مرتبط می‌شود و روابط متقابل متعدد آن‌ها تا حدودی بررسی می‌شود. به این ترتیب، کتاب به دنبال ترکیب رویکردی سیستماتیک با رویکرد تاریخی به موضوع است، به این امید که هر دو رویکرد از این ترکیب سود ببرند. وقتی برای اولین بار تحقیقی را که این کتاب بر اساس آن است شروع کردم، قصد داشتم فقط به طور مختصر به طرح‌های قرن هفدهمی نگاه کنم، که تصور می‌کردم در مقابل رویکرد نسبی‌گرایانه، رویکردی معمولی جهان‌شمول برای مطالعه زبان را نشان می‌دهد. نویسندگان این طرح‌ها فکر می‌کردند، یا فرض بر این بود که تقریباً تنها چیزی که برای یک زبان واقعاً جهانی لازم است، برچسب‌گذاری سیستماتیک اقلام یک فهرست جهانی و ظاهراً در دسترس از هر چیزی است که وجود دارد.

This book discusses three linguistic projects carried out in the seventeenth century: the artificial languages created by Dalgamo and Wilkins, and Leibniz's uncompleted scheme. It treats each of the projects as self­ contained undertakings, which deserve to be studied and judged in their own right. For this reason, the two artificial languages, as well as Leib­ niz's work in this area, are described in considerable detail. At the same time, the characteristics of these schemes are linked with their intellectual context, and their multiple interrelations are examined at some length. In this way, the book seeks to combine a systematical with a historical ap­ proach to the subject, in the hope that both approaches profit from the combination. When I first started the research on which this book is based, I intended to look only briefly into the seventeenth-century schemes, which I assumed represented a typical universalist approach to the study of lan­ guage, as opposed to a relativistic one. The authors of these schemes thought, or so the assumption was, that almost the only thing required for a truly universal language was the systematic labelling of the items of an apparently readily available, universal catalogue of everything that exists.